Bjarmi - 01.05.1933, Page 11

BJ ARMI
75
Sveifladu sverdinu bjarta,
sigradu blindadan lýd;
láttu pjer leiftra frá hjarta
lífsordin kröftug og blíd.
Oft komst pú gestur ad gledja,
gjöfull á eilífdarheit, —
nú ertu kominn ad kvedja
Kristsjnutina hjartfólgnu sveit.
Fylgi pjer gudheilög gifta,
gróandi marki pín spor;
heidsól og skúrir til skifta,
skaparans frjósemd og vor.
Strídsjnaóur krossins, hínn sterki,
staðfastur vottur i praut, —
Ijósbjört und Lausnarans jjierki
liggi pín framtídarbraut.
Kór: Strídsmadur sterki
starf pitt er ult fyrir Krist;
trú er pitt belti og brynja,
bœn er pin hbnneska list.
St. Sigur dsson.
Hvaðanæva.
Ái'ásir Tíinnns. Prestur skrifaði 30. okt. f. á.:
»Eftir grein þinni i Bjarma*) að dæma, virð-
ist mjer þú hafa tekið full nærri þjer gambur
Tímans. Vitanlega er blaðið að stðrspilla mörg-
um góðum málstað og eyðileggja sig með öllu
hjá þjóðinni, með þessum tilefnislausu og ili-
kvitnislegu árásum sínum á mæta menn og mik-
ilsverð niálefni. Hvaða skilyrði heldurðu að Tlm-
inn hafi svo sem til þess, að kunna rjett skil
á »frjálsmannlegri kirkju«? Og jeg skil ekkert
í þjer, svo reikningsfróðum manni, að þú skulir
láta þjer koma á óvart kunnáttuleysi Tímans
í heilbrigðri hugsun, því þú veist, að það
blað kann hvorki að hugsa rjett eða koma orð-
um að rjettri hugsun. Eitt af ótal dæmum
*) I blaðinu 15. októb. 1932.
um þennan gáfnaskort blaðsins og illkvittni,
er x-greinin, sem þú minnist á í Bjarma, og
neí'nir skammagrein. Hún er ekkert annað, fr.i
upphafi til enda, en vanhugsuð og leiðinleg vit-
leysa, og svo hversdagsleg, að jeg efast um, að
nokkur lesandi hafi veitt henni athygli nema
þið, sem eigið hlut að máli — nema til þess
eins, að fá enn meiri andstyggð á Tímanum.
Greinin byrjar á þvl, að nudda sjer upp
við þjóðina, af því að hún hafi viljað hafa kirkju
sína »frjálsmannlega«. En hvaða meðmæli eru
það — þó svo væri — með alvörugefnu og heil-
brigðu trúarlífi þjóðarinnar? Vitaskuld getur
ekki blaðinu komið til hugar, að kirkjan er
lífræn, eins og t. d. rjettur reikningur, heil-
brigð stjórnmálastefna og þjóðleg löggjöf, og vís-
indaleg læknisfræði. — Engum heilvita manni.
sem ber skyn á reikning, dettur í hug að hæla
mönnum fyrir það, þó að þeir reikni »frjáls-
mannlega«, m. ö. o.: reikni vitlaust. Annað mál
er það, að þó rjett sje reiknað og samkvæmt
eðli reikningsins og lífræni, má taka mjúkum
höndum á bankatöpum og tekjuhalla ríkissjóðs-
ins, en í augum allra mætra manna verður slíkur
»frjálsmannlegur reikningur« ókostur í fari hvaða
þjóðar sem er og veldur óhagræði og tjóni; sama
gildir um stjórnmálastefnur, löggjöf og lækjns-
vísindi. Pað eru ekki nema bjánar, sem láta sjer
koma til hugar að tala um frjálsmannlog lækn-
isvlsindi. Læknisvísindin lúta sínum eigin lög-
um — og fara ekkert eptir því hvort þau eru
talin frjálsmannleg eða ekki. Annað mál er það,
að :frjálsmannlegir« læknar geta selt sjúkum
mönnum brennivlnsrecept — þeim til tjóns en
sjálfum sér til hagsinuna, og dytti fæstum, nema
kannske Tímanum, að klappa læknum lof I lófa
fyrir slík vinnubrögð. —
Sama gildir um allar stjórnmálastefnur og alla
löggjöf. I eðli sínu eru þær þannig vaxnar, að
eigi þær að sigra og löggjöfin að ná tilgangi
sínum til siðbóta og öryggis á orðið »frjáls-
mannlegur« ekki heima í þeirri orðabók: því
vitaskuld eru öll lög tiptunarmeistari, sumpart
til uppeldis, sumpart með refsingar á hendur
þeim, sem brjóta þau. Hi.tt er annað, að þeir
tímar koma oft, að illa innrættar manneskjtir
sprengja af sjer lögin og það hin hugsjóna-
ríkustu lög - af því, að þær þekkja ekki sinn
vitjunartíma.«