Bjarmi - 01.01.1934, Síða 3

ÍXVIII. árg.
Reykjavík, ]. -15. janúar 1934.
G 1 e ð i 1 e g t ár.
P ö k k f y r i r 1 i ð n u á r i n.
Við áramótin.
»Gleðilegt nýtt ár«, segjum vjer hverjir
við aðra um þessar mundir, en þó eru
margskonar erfiðleikar alstaðar á sveimi.
Áramótin minna á hverfulleik mannlífs-
ins og gróðurlítil spor dauðans, hvert sem
litið er, sýna að »hverfulleikinn« er eng-
in ímyndun.
»Spyrjið eftir hinni gömlu götu, - veg-
inum til lífsins,« ráðleggja áramótin dauða-
dæmdu mannkyni. »Vjer viljum það ekki,
þurfum að fara í dansleiki,« svarar æsku-
lýðu rinn. Svo er drukkið og dansað um jól
og áramót, uns vitið, fjeð og velsæmið er
farið, — á eftir er gengið til bardaga á
g'ötum úti —- stundum, þeir, sem ekki
liggja þá einhverstaðar afvelta í spýju
sinni. Auðvitað »trúlofast« unga fólkið í
hópatali við svona »hátíðleg tækifæri« —
en ofboð er það allt svipað vinfengi trippa
á afrjett, — hlaup og hávaði, ein í dag,
Önnur á morgun, — og »ánægjan« jafn
stutt.
Þetta og þvílíkt er kallað skemmtun,
jólaskemmtun! Það gæti verið rjettnefni,
ef með því væri átt við, að það skemmdi
jólin, spillti allri kristilegri gleði, — enda
sýna verkin hvert stefnir. »Ljettlyndar«
ungar stúlkur ganga frá skemmtunum
beina leið fram af bryggjunni, og »glæsi-
mennin« ganga út að bei'ja á »vinum« sín-
ar. Svo á sjík æska, með nautnasýki og
eyðslusemi í öðrum vasanum, en bilaða
heilsu og vonleysi sjálfsmorðingjans í hin-
um, að bjarga framtíð fámennrar, ófor-
sjállar og sísundurþykkrar þjóðar! — Það
er ekki furða, þótt aðsóknin að Kleppi
sje stundum nærri eins mikil og að Borg,
m. k. »meir en fullt« á báðum stöðum.
— Engin undur, þótt örvænting sje ekki
langt undan landi, þegar stór áföll verða
við dauða, veikindi eða vonsvik, þar sem
aldrei var fyrri rækt lögð við alvöru og
því síður bæn.
Þótt allir gárungar veraldar hlæi og all-
ir hrokagikkir hennar geri uppreisn gegn
Guði og vilja hans, þá verða þeir að sætta
sig við veikindi, vonsvik og dauða alveg
eins og smælingjarnir, — og fara allslaus-
ir að lyktum fyrir auglit hans, sem þeir
forsmáðu.
Drottinn allsherjar spyr þá alls engra
ráða, hann hefir sýnt oss ráð til hjálp-
ræðis, sent oss Jesúm Krist, — og þeir