Bjarmi - 15.05.1934, Síða 10

BJARMI
80
Frá rauðri höfuðborg.
Dr. Skinsness, kristniboði frá lúterskri
kirkju Bandaríkja, er starfað hefir í ná-
grenni við kommúnistaveldið í Mið-Kína,
skrifar svo um miðjan s. 1. vetur:
»Það komu boð eftir mjer að koma tafar-
laust til Chinfuh — þar sem »rauði her-
inn« hefir haft höfuðstöðvar sínar til
skamms tíma. Hershöfðinginn, sem tekist
hafði að reka kommúnista brott, var al-
varlega veikur og bað mig- að koma til sín.
Mjer fannst það vera bænheyrsla. Marg'-
oft hafði jeg þráð að geta farið til Chin-
fuh og' verða þar að einhverju liði meðan
Nelson kristniboði var þar fangi komm-
únista.
Chinfuh er ekki stór borg. Pjöll eru þar
á alla vegu og víg'girðingar og kastalar í
hlíðum þeirra. Allt var rólegt er jeg kom.
Suðurhluti borgarinnar, verslunarbærinn,
var alveg í rústum, víða var verið að end-
urreisa húsin í hinum hluta borgarinnar.
Frjettirnar, sem mjer voru sagðar, voru
afskaplegar. 20 til 40 þús. manna höfðu
látið lífið meðan rauðliðar voru við völdin.
Langflestir höfðu verið drepnir í' kyrþey.
Þeir voru kallaðir til höfuðstöðvanna —
og sáust aldrei framar. Þegar um þá var
spurt, þóttist enginn vita um þá, en borg'-
arbúar vissu að þegar svækja af brunnum
beinum og brendu keti barst um bæinr.
að þá höfðu einhverjir verið kvaddir á
fund rauðu foringjanna.
Jeg sá stórar gryfjur hálffullar af sviðn-
um mannabeinum. Þar höfðu þeir verið
brendir sem rauðliðar vildu losna við. Auk
þess láu mannabein hingað og þangað um
borgina.
Nú var búið að taka fjölda rauðliða
fasta hjer og þar í nágrenni borgarinnar.
Jeg mætti þeim í hópum þar sem verið var
að reka þá í fangelsin. Margir voru þeir
auðsjáanlega dauðþreyttir, gátu varla
dregist áfram. Jeg talaði við ýmsa fanga,
þar á meðal við einn hershöfðingja þeirra.
Mjer kom í hug að fundir okkar hefðu orð-
ið öðru vísi, ef við hefðum hittst fyrir ári
síðan.
Nú var hann þreyttur og hræddur, líkr
og jeg hefði líklega verið, ef jeg' hefði hitt
hann meðan hann var við völd.
Hann sagði mjer frá tveimur útlend-
ingum, sem Kommúnistar hefðu tekið og
hann bjóst við að væru á lífi. Rauðliðar,
sem flýðu til Szchwan höfðu tekið þá með
sjer. Annar þeirra mun hafa verið Ferg'-
uson kristniboði, sem nú frjettist ekkert
framar um, annað en það, að þegar rauð-
liðar voru að flytja ræður um illa fram-
komu útlendinga í Kína, þá ljetu þeir hann
fara um torgin svo að skrillinn gæti smán-
að hann. Það eina, sem jeg frjetti um
Nelson kristniboða, var að hann mundi
hafa verið drepinn 2 eða 3 mílur fyrir
sunnan borgina, og væri þar grafinn, en
þar eð ekki er búið að »hreinsa þar vel
til«, reka alla rauðliða brott, fæ jeg ekki
að fara þangað.----------
Það er skínandi fagurt hjer inni milli
fjallanna, bratt'ir ásar, grænar hlíðar,
fjallalækir fagurbláir, brosandi dalir,
fuglasöngur og yndislegur friður - úti í
náttúrunni, en óskapleg eymd og ang'-
ist, þungur grátur og hræðilegar formæl-
ingar meðal fólksins.
Það getur enginn ímyndað sjer aðrar
eins andstæður nema hann hafi sjálfur
sjeð þær, og enginn lýst þeim fyllilega,
þótt hann hafi sjeð þær.«
..—
tfr Sknftafcllssýslu cr rltað: Jeg mundi eðli-
lega, eins og margir aðrir, sakna þess ef Bjarmi
hœtti að' koma til okkar, þvl að blaðið hefir alla
tlð verið, og er andleg blessun öllu sannkristnu
fólki, eins og það hefur verið og verður jafnan
til ásteytingar ])eim, sem andstœðir eru sönnum
kristindómi. Við biðjum mörg beinlínis fyrir
Bjarma og framtíð hans.«