Bjarmi - 15.05.1935, Side 2

74
BJARMI
Hjer er komin heil fjölskvlda, 6 manns
alls. Fyrir þremur mánuðum aðeins sátu
g-rettin goð í öndvegi heimilisins. Elsti son-
urinn (26 ára), hefir verið brjálaður tvö
síðustu árin. Digur timburstokkur er feld-
ur á fætur honum og þótti flestum átakan-
leg sjón er yngri bróðir hans bar hann
inn eftir kirkjugóJfinu á bakinu. Móðir
hans gafst Drottni í byrjun samkomanna,
en drengurinn hennar læknaðist af brjál-
seminni síðasta daginn og hefii- verið með
fullu ráði síðan.
— Pá heilsar upp á okkur ungur mað-
ur. Konan hans snjerist fyrir þremur ár-
um og hefir síðan lifað Drottni. Við vit-
um að hún hefir vikum saman hlakkað til
að koma á þessar samkomur. En þegar til
kom hefir henni þótt rjettast að láta mann-
inn njóta tækifærisins en gæta heimilis-
ins sjálf og biðja fyrir honum.
Og henni varð að bæn sinni. Maðurinn
hennar varð snortinn mjög fyrsta daginn
og átti í ákafri sálarbaráttu í þrjú dægur.
Var sem honum væri sett fyrir sjónir synd-
ir hans allar og óknyttir frá æskuárum
til síðasta dagsins áður en hann kom hing-
að. En svo varð hann líka óumræðilega
sæll er hann loks f jekk trúað því að Jesú
Kristi væri gefið vald til að fyrirgefa
syndir. Konuna hans hefir eflaust ekki
iðrað þess að hún sat heima og neitaði sjer
um að fara á samkomurnar hans vegna.
Annars er ekki óvenjulegt að trúað fólk
taki að sjer heimilisstörfin til þess að ekki
trúaðir ættingjar og vinir geti farið á sam-
komurnar; síðan vakningin kom þekki jeg
mörg dæmi þess.
Þá vildi jeg hafa kynnt ykkur trú-
aða konu. Hún hefir sætt ofsóknum á heim-
ili sínu og er eina kristna manneskjan í
heilu bæjarhverfi. En nú hefir henni tek-
ist að telja vinkonu sína á að sækja sam-
komurnar. og hún gafst Guði næst síðasta
daginn, en hafði þó fyrir fram ásett sjer
að láta ekkert á sig bíta. Mikil var gleði
þeirra beggja.
3.
Sjerstakan kafla verður að ski-ifa um
Li Feng-hsiang, einn af okkar áhugasöm-
ustu safnaðarmeðlimum. Hann er búsettut
í þorpi skamt fyrir noröan bæ. Honum
þótti það ánægjulegt í meira lagi er kenn-
ari þeirra þorpsbúa kvaðst vilja fara með
honum á samkomurnar til þess um leið
að heilsa upp á mig. Því hann hafði geng-
ið á námskeið hjá mjer haustið 1926.
En svo tókst til að kennaranum varó
ekki lengi vært hjá okkur að þessu sinni.
Á fyrstu samkomunni varð hann svo snort-
inn að hann skalf frá hvirfli til ilja. Li
vinur hans grjet er hann sagði mjer frá
því daginn eftir að nú væri kennarinn
»strokinn«, hann hefði ekki þorað að eiga
undir því að Guðs andi yrði honum yfir-
stez'kari.
Við báðum fyrir kennaranum og minnt-
umst að skrifaö er í Sálm. 139.: »Hvert
get jeg farið frá anda þínum og hvert flú'ð
frá augliti þínu«. Og það gladdi okkur aó
kennaranum mundi ekki takast að flýja.
frá anda Guðs, og að þess mundi ekki langt
að bíða, að hann sannfærðist um að »þær
fyrirætlanii' sem Drottinn hefir í hyggju
með oss, eru fyrirætlanir til heilla, en ekki
til óhamingju, að veita oss vónarríka fran>
tíð«.
Síðar gefst tækifæri til að kynnast fleir-
um. —-
Hjer er komið margt trúaðra manna.
Aðrir hafa um lengri eða skemmri tíma
heyrt og numið fagnaðarerindi Krists án
þess þó að verða fyrir nokkrum verulegum
áhrifum, og eru þeir í miklum meiri hluta.
Með trúarvakningunni kom glögg aðgrein-
ing myrkurs og ljóss, guðsríkis og heims-
ins, og er engum gert hægt fyrir að draga
sjálfan sig á tálar.
Hjei- er ekki margt ríkra manna og hátt-
settra, enda er þess ekki að vænta eftir
rán og róstur síðustu ára. Síðan stjórnar-
byltingarárið hefir íbúum trúboðsumdæm-