Bjarmi - 15.05.1935, Síða 5

B J A R M 1
77
illa stjúpmóður. Það gerir gæfumuninn.
Hin evangelisk-lútherska kirkja —• þjóð-
kirkja Islands - er að heita má »hi';snæð-
islaus« í sjálíum höfuðstaðnum. Menn
meira að seg'.ja sumir kirkjunnar menn —
slá því fyrir, að Dómkirkjan sje aldrei
full, nema þegar helgast er. Fyrst sje að
fylla hana, síðan byggja nýjar kirkjur.
Þegar bent er á vegalengdir innanbæjar,
verður svarið: Fólkið hefir strætisvagna
og útvarp. — Það er nú í mesta máta að
set.ja trúarþörf almennings á gaddinn
en ekki á Guð! — að beita henni á útvarp-
ið. Skal þó ekki hnýtt í það, það er gott
svo langt, sem það nær. En hvernig full-
nægir það höfuðnauðsyn trúarlífsins, þörf
samfjelagsins? Leyndardómur guðsþjón-
ustunnar er ekki síst fólginn í því, að menn
eru samankommr á helgan stað og eru
þar með einum huga. Þar hjálpar hver
öðrum einmitt með því að reyna að hjálpa
sjálfum sjer. Menn hlusta á útvarpsguðs-
þjónustur, þátttakan er að mestu útilok-
uð. Þörfin að koma saman og vera sam-
an hefir allt af gert. vart við sig og rutt
sjer braut. Kirkjan hefir allt af hagnýtt
sjer þessa mannlegu þörf. Ætti hún nú
að fara að taka upp aðrar starfsaðferðir,
einmitt þegar þýðing samfjelagsins og sam-
verunnar er betur skilin og viöurkenm!
af sálfræðingum og meira beitt af stjórn-
málamönnum og öðrum, sem áhrif vilja
hafa í einhverja átt, en nokkru sinni fyr?
Menn hafa allt af á öllum tímum getao
baukað hver í sínu horni án samstillingar
og »einrúmið« hefir allt af skipað heiðurs-
sess í kristninni og svo mun æ verða. En
hefði kirkjan ekki skilið, að maðurinn er
»fjelagsdýr«, hefði hún náð skammt með
boðskap sinn. Otvarpið er að sönnu merk
uppgötvun, en eng'u hefir það breytt um
eðli mannsins. — Strætisvagna nefni jeg
ekki á nafn. —
Nei, Reykjavík vantar kirkjur. Kirkju-
ræknin er ekki mikil þar, svo sem kunn-
ugt er. Veigamikil ástæða fyrir því er,
að allur þorri fólksins á enga kirkju. Þaö
finnur, að ekki er ráð fyrir því gert, að
það komi í kirkju, því er hvergi ætlað rúm.
Auk þess er á allra vitorði, að hvenær,
sem eitthvað sjerstakt er um að \era, þá
ligg'ur við að mannhætta s.je að trcðast inn
í kirkjuna; svo mikil eru þrensglin.
Það verður að ætla fólkinu kirkjurúm,
þó það heimti það ekki sjálft, já meira
að segja þó það ekki vil.ji. Jeg- er viss um,
að þótt fimm kirkjur væru í stað einnar
Dómkirkjunnar, væru þær allar jafn vel
sóttar og hún að öðru jöfnu. Enda hefir
kirkjunni aldrei verið boöið að bíða eftir
því að fólkið vildi hana. Öboðinn kom
Kristur í heiminn. Öboðinn hefir hann
hingað til knúið á.
Auk þess þarf sjálf Dómkirkjan að taka
stakkaskiftum til stórra muna. Hana þarf
að leng'ja um a. m. k. þrið.jung og sam-
ræma útlit hennar að innan, rífa loftin
burt og gera (stein) hvelfingar þar, og yrðu
þær með tímanum prýddar helgum mál-
verkum. Þar sem nú er inngangurinn að
sunnan og skrúðhúsið, væri tilvalið að
gjöra Hallgrímskapellu. Margt fleira er um
þetta að seg.ja, þó ekki komist hjer að.:!:)
Dómkirkjan stendur á einu klöppinni,
sem til er í miðbænum, Það er skemmti-
legt. Á þeirri klöpp á að rísa fegursta lista-
verkið í ísl. byggingarlist, íslensk dóm-
kirkja, tákn hinnar dýrustu og dásamleg-
ustu handar, sem með þjóðinni hrærist.
— Sumir vii’ðast gjöra ráð fyrir, að þegar
ný kirkja verður reist í Reyk.javík, eigi
*) Hvenær ætlar, norðanvindurinn að autnkv-
ast yfir landslýðinn og taka burtu háðulegasta
dómkirkjuturn veraldar? Pað var mjer tnikil gleði
aö heyra, að stormurinn eyddi loks aö fullu Ct-
hlfðarkirkju. Nógu lengi hafði hún staðið í þessu
dæmalausa ásigkomulagi, eigendum til verðugrav
skammar. S. E.
Kunnugur hefir tjáð Bjarma nýlega að úthllð-
arkirkja hangi enn saman, þótt komin sje nærri
á hliðina, og sje nú síst tilkomumeiri en fyr.
lt i t s t j.