Bjarmi - 01.01.1973, Blaðsíða 4

KRISTNIBOÐS
Fiéttir
og íróðleikur
fid S-Ameríku (bls. 1)
og Eþíópíu
Hvítir akrar
Kveðja frd Jónasi Þ. Þóiissyni
og fjölskyldu,
sem eru nýfarin til Eþíópíu
Stundum er það svo, að vissir
ritningarstaðir verða á sérstak-
an hátt lifandi fyrir manni
vegna atvika eða reynslu í líf-
inu. Þannig er það með líkingu
Jesú af ökrunum, sem eru hvít-
ir til uppskeru. Aldrei hefur hún
verið mér eins ljóslifandi og
skýr og siðastliðið sumar, er ég
dvaldist vestur í Bandaríkjun-
um. Þar sá ég hvíta hveitiakra
Nebraska-fylkis nær fullþrosk-
aða og tilbúna til uppskeru. Það
var falleg sjón að sjá þessa akra
vaxna háu hveitigrasi blasa við
sér, svo langt sem augað eygði.
Hveitigrasið bylgjaðist í hlýrri
golunni og beið þess, að bænd-
umir kæmu með sínar stórvirku
vinnuvélar og færðu þessa fall-
egu og dýrmætu uppskeru í hús.
Á meðal uppskerumannanna var
mikil tilhlökkun, og þeir voru
önnum kafnir við allan undir-
búning fyrir uppskeruna.
Fyrir nokkrum árum fékk ég
tækifæri til að vinna við hveiti-
uppskeru með þessum duglegu
bændum og vinnumönnum
þeirra. Það var lærdómsríkur
tími. Unnið var eins mikið og
eins lengi og hægt var hvem dag,
og ekki var spurt um, hvað tím-
anum leið. Nei, það varð að
vinna og bjarga uppskerunni,
meðan dagur var, sama hvað
það kostaði, því það gat komið
nótt, og þá var ekki hægt að
vinna, og það af uppskerunni,
er eigi var komið í hús, varð
ónýtt. Þá tókst uppskeran vel,
öllu var bjargað og herra upp-
skemnnar, stórbóndinn, gladd-
ist með vinnumönnum sínum.
En nú tókst ekki eins vel. Myrkr-
ið skall á, áður en uppskerunni
var bjargað í hús. Einn sólbjart-
an dag, er enginn bjóst við
neinu, birtust skýhnoðrar á
himnum. Þeir virtust ósköp
meinlausir í fyrstu, en áður en
varði voru þessir smáhnoðrar
orðnir að heilmiklu skýi.
Skyndilega fór að rigna þungum
regndropum, er síðar breyttust
í stóra ísmola á stærð við golf-
kúlur. Er stytti upp, var Ijótt
um að litast. Það var komin
nótt fyrir bændurna. Nú var
hveitigrasið ekki lengur fallegt
og reisulegt. Nei, nú lá það niðri
í forinni og var einskis virði.
Uppskeran var glötuð. Bænd-
urnir höfðu erfiðað mikið við
þessa akra, en erfiði þeirra var
til ónýtis. Þeir urðu of seinir.
Jesús talar um hvíta akra,
sem tilbúnir séu til uppskeru.
akra, sem mikið liggur á að
vinna, því það geti komið nótt,
þegar enginn geti unnið, allt
verður um seinan. Já, ekkert lá
Jesú þyngra á hjarta en þessir
akrar, og síðasta skipun hans til
lærisveina sinna var að fara til
starfa á þessum ökrum. Upp-
skerunni verður að ná í hús, því
að hún er dýrmæt.
Islendingum hefur verið fal-
inn einn reitur á Guðs mikla ak-
urlendi, Konsó í Suður-Eþíópíu.
Á þeim reiti bera Islendingar
ábyrgð, og þar ber kristniboðs-
vinum að sjá um, að unnið sé,
meðan dagur er, því það kemur
nótt, þegar enginn getur unnið.
Og nú, er við hjónin höldum til
starfa á þessu akurlendi Guðs
sem ykkar fulltrúar, er okkur
efst í huga þakklæti, þakklæti
til Guðs fyrir allt það, sem hann
hefur gert fyrir okkur og að
hann hefur kallað okkur til þess-
ara starfa. Og einnig þakklæti
til ykkar kristniboðsvina, að þið
viljið senda okkur og standa á
bak við okkur með fórn og bæn.
Við sendum ykkur öllum okkar
beztu kveðjur með orðum Páls
postula í 1. Kor. 16,13-14: „Valc-
ið, standið stöðugir í trúnni, ver-
ið karlmannlegir, verið styrkir.
Allt hjá yður sé í kærleika
gjört“.
Ingibjörg, Jónas og dœtur.
4