Bjarmi - 01.03.1994, Blaðsíða 3

Einar Sigurbjörnsson:
Kristin trú og endurholdgun
Kenningor um endurholdgun njóto vinsœldo nú um stundir. Morgir feljo, oð með hjolp
slíkro kenningo sé hœgt oð finno lousnir o ýmsum vondomólum, ekki síst vondomólinu
um böl og þjoningu. Til viðbótor kemur, oð menn segjost hofo fyrir því heimildir, oð
kenningor um endurholdgun hofi verið hluti kristins trúorvitnisburðor upphoflego, en
kirkjon hofi séð sér hog í því oð komo þeim kenningum undon. í bók Shirley MocLoine,
A ystu nöf, segir t.d. og er þoð nokkuð einkennondi fyrir mólflutning of þessu togi: ,„,En
Dovid,” sogði ég (Shirley MocLoine), „hvers vegno eru þessor kenningor ekki skróðor í
Diblíunni?" „Þoer eru þoð," sogði honn. „Kenningor um endurfœðingor eru skróðor í
Diblíunni. En ollt sem lout oð réttri túlkun hennor vor fellt úr ritningunni o kirkjuþingi
sem kennt er við Níkeu, og vor holdið órið 553. En þó hélt Koþólsko kirkjon kirkjuþing í
Konstontínópel. Fulltrúornir ó kirkjuþinginu ókvóðu oð striko þessor kenningor út úr Dibl-
íunni til þess oð ouko völd kirkjunnor.""
Þorno eru stór orð sögð og þetto er ekki eini stoðurinn þor sem þessu eðo ólíko hlut-
um er holdið from. Somt sem óður eru þessor fullyrðingor rongor og rongor fullyrðingor
verðo ekki sonnor, þótt þeim sé holdið from of mörgum. Kenningor um endurholdgun er
ekki oð finno í Diblíunni og kristnum vitnisburði, of því oð þcer stongost o við grundvoll-
orvitnisburð Diblíunnor. Kenningor um endurholdgun voru því ekki o meðol þess sem
rcett vor um ó dögum fornkirkjunnor, þegor kirkjuþing komu somon og fjölluðu um mynd
kristinnor kenningor. Og orið 553 vor endurholdgun ekki o dogskro og því síður útstrik-
onir úr Diblíunni.
BJAPMI 3