Bjarmi - 01.03.1998, Blaðsíða 6

þroskast þar. Spádómurinn getur komið
til viðkomandi t.d. þegar hann les Biblí-
una, þegar orðið er boðað, á bænastund,
í lofgjörð eða við aðrar aðstæður þegar
andinn vill. Ekki er um að ræða með-
fæddan hæfileika, heldur sérstök orð og
myndir sem koma beint frá Guði og eiga
erindi inn í aðstæður þess sem þau eru
töluð til. Takmarka á fjölda þeirra sem
flytja spádómsorð þegar söfnuðurinn
kemur saman (1. Kor. 14:29).
Spámannleg orð geta verið fá eða mörg.
Yfirleitt eru þau þó nákvæm og án mála-
lenginga. Oft staðfesta þau eitthvað sem
þegar er sagt eða gert (Post. 20:22-23).
Spádómur leggur áherslu á og dregur
fram ákveðnar hliðar Guðs orðs og notar
það á persónulegan hátt fyrir einstakl-
inga og söfnuðinn.
Þegar spádómsorð koma fram er mikil-
vægt að biðja Heilagan anda að vinna sitt
verk í hjörtum viðstaddra svo að þau hafi
tilætluð áhrif.
Hættur
Vegna þess hve spádómar eru mikils
metnir er mikilvægt að verjast misnotk-
un. í fyrsta lagi á að prófa spámenn og
spádóma. Spámaður getur freistast til að
tala eitthvað frá sjálfum sér og verið mis-
næmur eftir því hve samfélag hans við
Jesú er náið. Sannur spámaður hlýtur að
vera fús að láta prófa sig. Þeir sem eru til
staðar eiga að athuga hvort boðskapur-
inn byggi upp og hvort hann sé í sam-
ræmi við orð Ritningarinnar. (1. Kor.
14:29, Róm. 12:6, 1. Þess. 5:20-21 og 1.
Jóh. 4:1-2). Þá koma aðrar gjafir andans
að góðum notum (hirðir, kennari, hæfi-
leikinn að greina anda o.fl.).
Annað, sem segir til um hvort spádóm-
ur sé réttur, er hvort hann fær staðfest-
ingu frá öðrum með sömu gáfu. Afar
mikilvægt er að staðfesting komi fram
þegar spádómsorð snerta ákveðinn
einstakling, líf hans og verk.
Hin þriðja, sem notað var í frumkirkj-
unni, var að prófa líferni spámannsins.
Sannur spámaður er auðmjúkur og hefur
ekki sjálfan sig upp né leitar síns eigin
eða er fégráðugur. Hann spáir ekki eftir
pöntun heldur einungis þegar Guð gefur
honum opinberun.
Spádómur getur falið i sér orð um
framtíðina. Sé svo þurfa menn að sýna
mikla varkámi, bæði þeir sem ílytja spá-
dóminn og þeir sem taka við honum. Spá-
dómur, sem snertir framtíðina, sannar sig
með þvi að hann rætist (5. Mós. 18:22 og
Post. 11:28). Tímasetningar geta verið
varasamar því að það er ekki okkar að
vita tíma og tíðir.
Að lokum má minna á þá hættu að fyrir-
líta spádóma. Misnotkun og framganga
falsspámanna geta leitt til þess en á ekki
að gera það. Sé þessi gjöf fyrirlitin og fái
ekki rúm verður söfnuðurinn fátækari af
blessun Drottins, áminningu, leiðbeiningu
og huggun sem hann vill veita til upp-
byggingar. Kenna þarf og leiðbeina um
þessa og allar aðrar góðar gjafir. Spá-
dómsgáfan er vandmeðfarin. Hvorki má
ofmeta hana né fyrirlíta.
Að lokum
Ritningin gerir ráð fyrir að spámenn séu í
hinni kristnu kirkju þar til Jesús kemur
aftur, enda ekki þörf á að vara við fals-
spámönnum ef svo væri ekki. Spámann-
leg orð er einnig að finna í ræðu og
vitnisburðum þegar andi Guðs gefur fólki
orð að mæla beint inn í aðstæður áheyr-
enda og er þeim til áminningar eða hugg-
unar. En auk þess þarf að vera til staðar
sérstök spámannleg þjónusta sem hefur
það hlutverk að byggja upp, áminna,
hvetja, opinbera, dæma, játa og kenna (1.
Kor. 14:2, 24-25 og 31). Hvatningin er
skýr: „Slökkvið ekki andann. Fyrirlítið
ekki spádómsorð. Prófið allt, haldið því
sem gott er. En forðist allt illt, í hvaða
mynd sem er“ (1. Þess. 5:19-22). „Keppið
eftir kærleikanum. Sækist eftir gáfum
andans, en einkum eftir spádómsgáfu"
(1. Kor. 14:1 og 39). Kærleikurinn veitir
spádómsgjöfinni rými og er fús að fyrir-
gefa mistökin sem gerð verða. Kærleikur-
inn fyllir þann, sem hefur þessa gjöf auð-
mýkt og fúsleika til að láta prófa sig.
Kærleikurinn tengir þá sem eiga þessa
gjöf og þá sem eiga hana ekki í náið sam-
band þar sem hver er háður öðrum og
styrkir hina á göngunni með Guði.
Einstaklingar, samfélög þeirra og söfnuðir
þurfa að uppbyggjast, styrkjast, fá áminn-
ingu, hvatningu og huggun. Þannig
fyllast þeir djörfung til að (lytja vitnis-
burðinn um Jesú til þeirra sem þekkja
hann ekki.
Ragnar Gunnarsson er framkvæmdastjóri KFUM og
KFUK í Reykjavík.
Sannur spámaður hlýtur að vera fús að láta prófa
sig. Þeir sem eru til staðar eiga að athuga hvort hoð-
skapurinn byggi upp og hvort hann sé í samræmi
við orð Ritningarinnar.