Heima er bezt - 01.09.1952, Side 29

TSTr. 9
Heima er bezt
285
ur hefur hlotið verðlaun úr sjóði
Kristjáns konungs IX. fyrir bún-
aðarframkvæmdir. Hann hefur
gegnt mörgum trúnaðarstörfum
fyrir sveitunga sína, verið í
hreppsnefnd mörg ár, sýslu-
nefndarmaður og formaður bún-
aðarfélags í tvo áratugi m. m.
Nú hafa elztu bræðurnir, Jón
og Einar, tekið við búi á Hamra-
endum og ganga ótrauðir fram í
því að bæta og prýða óðal sitt.
Sigmundur á Hamraendum á
langan starfsdag að baki. Þar
hafa skipzt á skin og skuggar, en
yfirleitt hefur gæfan verið hon-
um hliðholl. Hann er hverjum
manni léttari í lund og kann frá
mörgu að segja, ef eftir er leitað.
Hinir fornu búferlaflutningar,
með búslóð á klökkum um lang-
an veg, eru nú úr sögunni og
heyra til fornum þjóðháttum.
Ferðasaga Sigmundar á Hamra-
endum er aðeins eitt dæmi af
mörgum. Hún er skráð hér eins
og Sigmundur sagði mér hana.
Ágúst 1952.
Jón Eyþórsson.
Sigurjón frá Þorgeirsstöðum:
VINA MÍN.
Þú brosir móti himni, ung og hrein,
í heiðardragi eru þínar rœtur.
Þú þeJckir hvorki sorg né sollin mein,
þvi sólargeislinn er svo hlýr og mcetur.
En seinna kemur frost og hörkuhríð,
og húmið fyllir langar vetrarnœtur.
Þá verða dœgrin ógnar ströng og strið,
i stormakólgu margur beiskan grœtur.
Því það er sárt að eiga hjarta heitt
og hlýja mund og jökulkalda fætur;
en þeim, sem vetrar volkið hefur meitt,
vorið gefur ýmsar sárabœtur.
Til þín frá mér er óskar einnar völ
yndislega blóm við heiðarrœtur:
Finndu von í dimmri vetrarkvöl,
og vorsins blik í tárum, sem þú grætur.
SVONA FÓR ÞAÐ.
Við litinn foss í þröngum fjalladal
Finnur átti djásn í glœstum sal:
Völur, leggi, kjúkur, lambaspörð,
listaverk á guðdómlegri jörð.
Og þegar dagur reis, með sólarroð,
rennur skeiðin undir þandri voð;
þá var sœrinn blár, sem himinhvel,
hvíta gnoðin, það var öðuskel.
Brotin eru bernskugullin öll;
brunnin fögur œvintýrahöll;
hörpudiskur sökk í myrkan mar;
— manninn upp í fjörugrjótið bar.