Heima er bezt - 01.08.1954, Blaðsíða 7

Mynd þessi sýnir nokkra helztu forvigismenn d btendafundinum svonefnda, sem haldinn var lil að andmœla ritsimanum 31. júlí
1905 í Reykjavik, og sagt er frá i meðfylgjandi grein. Mennirnir eru, talið frá vinstri: AFTASTA RÖÐ: Þórður Guðmundsson, Hala,
Filippus á Hellum, (x), séra Ólafur Finnsson, Kálfholti, Steindór á Egilsstöðum, Eyjólfur Guðmundsson i Hvammi, Ólafur Ólafsson,
Lindarbce, Runólfur Halldórsson, Syðri-Rauðalrek, Ólafur Jónsson i Austvaðsholti, Sigurður Sigurðsson Brekkum, Bjarni Jónsson Meiri-
tungu, Jónas Árnason, Reynifelli, Ingimundur Benediktsson, Kaldarholti. — MIÐRÖÐ: Halldór i Sauðholti, Vigfús Guðmundsson,
Haga, Sigurður Guðmundsson, Veturleifsholtshelli, (x), Jón Bergsson, Skálholti, Magntis i Ósgerði. — FREMSTA RÖÐ: Þorsteinn
Einarsson, Köldukinn, Guðmundur Þorvarðarson, Sandvik, Guðmundur Lýðsson, Fjalli, Páll Stefánsson, Ási, sr. Ólafur i Arnarbceli.
(x) Nöfn þessara manna hafa ekki fengizt.
notið frændseminnar við Pétur.
— Svc hefurðu stundað bók-
legt nám í iðnskóla?
Já, ég hóf iðnskólanám haust-
ið 1900. Kennsla fór þá fram í
stóru timburhúsi, er Jón Vídalín
kaupmaður átti. Það hét Vina-
minni og stóð við Bröttugötu, í
svonefndu Grjótaþorpi, og hafði
skólinn þar þrjár stofur til um-
ráða. Kennslu i skólanum önn-
uðust ýmsir merkir og mikilhæf-
ir menn, sem þjóðkunnir hafa
orðið. Fyrsti skólastjóri iðnskól-
ans mun hafa verið Þórarinn
Þorláksson, listmálari. Hann
kenndi teikningu. Á námsárum
mínum var skólastjóri Jón Þor-
láksson, síðar ráðherra. Hann
var verkfræðingur að menntun.
Hann kenndi teikningu og bygg-
ingarefnafræði. Af öðrum kenn-
urum eru mér einna minnisstæð-
astir Þorsteinn Erlingsson skáld.
Hann kenndi dönsku og þýzku.
Dr. Ólafur Daníelsson kenndi
reikning. Séra Ólafur Ólafsson
fríkirkjuprestur kenndi íslenzku.
Síðar tók Guðmundur Finnboga-
son við kennslu í þeirri náms-
grein.
— Minntist Þorsteinn Erlings-
son nokkurn tíma á skáldskap
við ykkur í skólanum?
Nei, ekki minnist ég þess. En
okkur strákunum þótti vænt um
hann og dáðum hann sem skáld.
Þorsteinn var tæplega meðal-
maður á hæð og fremur grann-
vaxinn, en bjartur yfirlitum og
fagureygur. Hann var einstak-
lega ljúfmannlegur í framkomu
og skemmtilegur kennari. Á þeim
árum stóð allmikill styr um
skáldskap hans og þá einkum
um afstöðu hans til kirkju- og
trúmála. Ljóð hans voru mikið
lesin og lærð, og um kveðskapar-
snilld hans voru allir á einu
máli. En efni kveðskapar hans
var að ýmsu leyti allnýstárlegt og
byltingarkennt. Skoðanir hans
mættu því allmikilli mótstöðu;
einkum var það eldri kynslóðin,
sem hafði horn í síðu hans, enda
réðst hann harðlega á hjátrú
hennar og hleypidóma.
— Hvaða viðburðir eru þér
minnisstæðastir frá Reykjavík-
urdvölinni?
Minnisstæðustu atburðirnir
frá þeim árum eru konungskom-
an sumarið 1907 og bændafund-
urinn svokallaði 1905.
Haustið 1904 gerði Hannes
Hafstein ráðherra samning við
Stóra norræna ritsímafélagið
þess efnis, að félagið fengi einka-
leyfi til símalagningar hingað til