Heima er bezt - 01.05.1958, Síða 11

PÆTTIR UR VESTURVEGI
eftir Steindór Steindórsson frá Hlö&um
LOKAÞÁTTUR
Aftur í Washington.
A ð var þoka í lofti og sleit úr henni snjókorn-
um morguninn, er ég kom til Washington úr
vesturferð minni. Voru það æðimikil viðbrigði
frá sólinni vestur við Kyrrahaf, en feginn varð
ég þó, að vera laus við hitasvækjuna, sem var þar í
september.
Dvöl mín í Washington varð að þessu sinni ein-
ungis tveir dagar. Ég skautzt út í íslenzka sendiráðið
til að kveðja. Síðan hitt ég mr. Margolius, sagði honum
ferðasöguna, tók við nýjum farseðlum og síðasta farar-
eyrinum. Kvaddi ég hann með blíðu og þökkum fyrir
ágæta forsjá og hans hlut í viðburðarríku og ánægju-
legu ferðalagi, þar sem hvergi var snurða á. Hann sendi
síðar blaðakonu á fund minn til að yfirheyra mig um
ferðalagið. Áttum við langt tal saman, og spurði hún
mig margs um ferð mína og áhrif þau, sem ég hefði
orðið fyrir. Meðal annars spurði hún mig um, hvaða
gagn ég héldi að væri almennt af svona ferðalögum.
Ég svaraði því, sem mér þótti hendi næst, og ég var þá
þegar fullviss um, að ferðamaður, sem færi um með
líkum hætti og ég, kæmi víða og hitti fjölda fólks, og
mætti aldrei öðru en góðvild, gestrisni og glaðlegu við-
móti, hlyti að bera hlýhug til þjóðarinnar eftir á, hverj-
ar svo sem skoðanir hans annars væru. Þetta er sann-
færing mín, byggð á reynslu minni og ýmissa annarra,
sem ég síðar hef átt tal við. Ekki veit ég, hvar samtal
okkar hefir birzt, og er frökenin úr sögunni.
Samferðamaður minn frá haustinu, jóhann Jóhanns-
son, kom nú til Washington, því að við höfðum sam-
mælst til heimferðar. Varð þar fagnafundur, og frá
mörgu að segja á báða bóga.
Miðvikudaginn 28. nóvember kvaddi ég Washington
fyrir fullt og allt. Á leiðinni til New York gat ég ekki
varist samanburði við ferð mína nú og fyrir þremur
mánuðum síðan. Það var ekki einungis, að landið var
nú vetrarbúið, en var þá í síðsumarsskrúði, heldur miklu
fremur hitt, hversu ég leit nú hlutina öðrum augum.
Þá var allt nýstárlegt, og framundan hálfgerður uggur,
blandinn eftirvæntingu. Nú var flest gamalkunnugt,
og ánægjan af vel heppnuðu ferðalagi efst í huga mér.
Klukkan 8 um kveldið stóð ég með farangur minn í
þriðja sinni í ferðalaginu á Pennsylvaníu-stöðinni í
New York. Og nú skyldi loks staðnæmzt í heimsborg-
inni miklu, sem ég hafði þrisvar farið um, en aldrei þó
séð, að kallazt gæti.
Skotist til Harward.
Þegar ég dvaldist í Minneapolis, benti dr. Abbé mér
á, að ég skyldi, ef þess væri nokkur kostur, heimsækja
grasafræðinginn dr. Hugh M. Raup, prófessor við
Harwardháskóla, því að hann væri öllum mönnum
fróðari í Bandaríkjunum um arktískan gróður. Nokkrar
ritgerðir, sem ég hafði séð eftir hann, bæði í Minnca-
Að neðan til vinstri: Hús Sameinuðu þjóðanna.
Að neðan til hægri: Times Square i New York.