Heima er bezt - 01.12.1958, Síða 18

og' benti mér á slitur af trébrú yfir einn skurðinn.
„Fílarnir koma venjulega eftir skurðinum, og hún er
í vegi fyrir þeim. Þeir grípa einfaldlega timburstokk-
ana, sem hún var gerð af, og fleygja þeim til hliðar.
En nú erum við loksins uppgefnir á að endurbyggja
hana. Spellvirkjarnir eru sýnilega þrautseigari en við.“
Við vorum staddir í ríki fílsins Tiemokos. Bæði svert-
ingjar og ekrueigendur höfðu sagt mér fjölmargar sagnir
af þessum risavaxna karlfíl, sem enginn fékk hamlað
gegn. í raun réttri höfðu aðeins verið tveir fílaveiðarar
þar í nýlendunni. Annar þeirra var Kuenkel gamli, sem
frægur var um alla nýlenduna, og hann hafði verið
ráðinn fylgdarmaður okkar.
Kuenkel hafði verið í útlendingasveitinni á yngri
árum sínum, og alls hafði hann dvalizt í 40 ár á þessum
slóðum og algerlega samið sig að háttum frumbyggj-
anna. Hann átti konur og krakka í hVerju þorpi, og
deildi knífi og kjötstykki nteð venzlamönnum sínum.
Hann var meira að segja löngu hættur að éta kínín-
‘skammtinn sinn. Atvinna hans var fílaveiðar. Hann
sóttist ekki eingöngu eftir fílabeininu, heldur seldi hann
svertingjunum kjötið með góðum hagnaði. Fyrir mörg-
um árum var hann eitt sinn mjög hætt kominn á veið-
um, en slapp þá með helminginn af rifjunum brotinn.
En viku eftir komu okkar á þessar stöðvar beið hann
ósigur fyrir Tiemoko, sem rak hann í gegn með skögul-
tönnum sínum, og í sannleika sagt, voru ekki nema
rytjur einar eftir af Kuenkel gamla, þegar hann fannst,
og voru þær færðar til greftrunar. En hvernig mátti það
verða, að hinn þaulæfði veiðimaður færi svonar Jú,
hann hitti ekki rétta blettinn í fyrsta skotinu, og þegar
hann ætlaði að hleypa af því næsta, brann fyrir, og
slíkt er bráður bani á fílaveiðum.
LTndir kvöld lögðum við af stað, til að svipast að
fílum. Við fórum yfir hinar eyðilögðu bananaekrur,
og eftir klukkustundar ferð, vorum við komnir að
skógarjaðrinum, þar sem haldið var að fílarnir hefðu
verið nýlega. Handan ekrunnar var skógarbelti á ár-
bakka. Fimm svertingjar báru tæki okkar. Við pauf-
uðumst yfir kvísl úr ánni á einskonar brú úr trjábolum,
en þegar minnst varði brast bolurinn, sem ég gekk á,
og ég stóð í vatni upp fyrir mitti. Samt tókst mér að
halda myndavél minni upp úr vatninu, svo að skaðinn
varð enginn. Við héldum áfram að meginánni, sem var
allstraumþung, með skolmórauðu vatni. Okkur hafði
verið sagt, að vfir þessa á færu fílarnir, og héldu þeir
sig í frumskóginum handan hennar mestan hluta dags-
ins, en stundum þó í skógarbeltinu, milli hennar og
ekrunnar. Við héldum okkur því við árbakkann og
fórurn fram með ánni. Þarna var þó í fyllsta máta
ógreiðfært, greinar, rætur og þyrnóttar flækjuplöntur
var allt fléttað saman, líkt og hin versta gaddavírsflækja.
Sumir þvrnarnir minntu helzt á öngla í lögun. Brátt
komum við á fílaslóðir, sem að vísu voru nokkurra daga
gamlar. Sums staðar voru tré og runnar, blaðlaus með
öllu á aðra mannhæð frá jörðu, þar höfðu fílar sýni-
lega verið að verki, því að ekkert annað dýr, sem lifir á
þessum slóðum, nær svo hátt frá jörðu. Framhald.
Illlllllllllllllll
Bók fyrir
alla röska
stráka.
LEYNDAR-
DÓMUR
KÍNVERSKU
GULL-
KERANNA
Eftir P. F. Westerman
„Leyndardómur kínversku gullkeranna" eftir
hinn heimsfræga unglingabókahöfund P. F.
Westerman, segir frá ævintýrum og mann-
raunum Péturs Annesley í leit að hinum dýr-
mætu ættargripum, kínversku gullkerunum.
Bókin er 135 bls. Verð kr. 55.00.
BÓKAFORLAG ODDS BJÖRNSSONAR