Heima er bezt - 01.01.1959, Síða 10

ónýs sé óslitinn fram á þennan dag. Raunverulega hefur
hann aldrei verið háseti, því hann gekk beint inn í for-
mannsstöðuna á barnsskónum, þar sem hann hefur síðan
starfað með þeim ágætum og glæsibrag, að fáir munu
eftir leika.
Fyrsti vélbáturinn, sem Binni frá Gröf var á, hét Frið-
þjófur Nansen. Var hann eign föður hans og fleiri. Þar
var Binni vélgæzlumaður,^ en gegndi ávallt formanns-
stöðunni í forföllum og fórst það prýðilega. Síðan var
honum svo boðin formannsstaða með vélb. Gullu, sem
hann var með í þrjár vertíðir og aflaði ágætlega. Eftir
það var hann með hvern bátinn eftir annan, t. d. enska
bátinn Newcastle, Gulltopp, Sjöstjörnuna, Sævar, And-
vara o. fl. og fiskaði yfirleitt með ágætum og ávallt með
*‘„toppbátum“ í afla.
Arið 1954 tók hann við mb. Gullborgu, Re. 38. Er
það stór og mikill bátur, rúmlega 80 smálestir, og hefur
hann verið með þann bát síðan. Hefur hann reynzt
Binna hin mesta happafleyta og sannkölluð afladrottn-
ing, sem hann hefur beitt í brimin hvítu og lygnan sæ
með frábærum dugnaði og harðfylgi í hvívetna. Þar
hefur ávallt síðan verið valinn maður í hverju rúmi,
menn, sem eins og sagt er, kalla ekki allt ömmu sína og
taka ekki neinum vettlingatökum á verkunum. Nei, um
borð hjá Binna er betra að vera snar í snúningum og
handfastur. Það á betur við fangbrögð hans við gömlu
Rán og trylltan dans við dætur hennar.
Að vertíðarlokum 1954 var Gullborg sem sagt afla-
hæsti bátur í Eyjum, og hlaut Binni þá nafnbótina „afla-
kóngur Vestmannaeyja". Þá var hörð barátta um tign-
arsessinn milli hans, fyrrverandi aflakóngs og annarra
fiskigarpa. Hann flutti þá á land 877 smál. af slægðum
fiski með haus, og var það tvöfaldur meðalafli Eyjabáta
þá vertíð.
Efalaust hafa mestu fiskimenn Eyjanna hugsað til
hefnda á vertíðinni 1955, að komast í sætið, sem þeir
annað hvort höfðu skipað eða verið mjög nærri að
hreppa. Þetta vissi Binni vel og hitt, að þá myndu verða
hörð átök í keppninni. Þeir voru engin lömb að leika
við, keppinautar hans. Allt annálaðir dugnaðar- og fiski-
menn á góðum bátum með úrvals skipshafnir.
En Binni mætti glaður og reifur til vertíðar, staðráð-
inn í því, að láta ekki hlut sinn fyrr en í fulla hnefana.
Þessi veiðikeppni varð ákaflega hörð og tvísýn lengi.
Það var róið til austurs og vesturs, út og suður á yztu
mið, inn undir Sand og út á heimamiðin. Hvergi átti
þorskurinn griðastað. Vertíð þessari Iauk á þann hátt,
að enn varð Gullborgin aflahæsti bátur í höfn, með 780
smálestir miðað við slægðan fisk með haus.
Hafi fyrrverandi fiskikóngar Eyjanna heitið honum
erfiðri keppni 1955, voru heitstrengingar þeirra í byrjun
vertíðar árið 1956 öllu ákveðnari. Þá skyldi til skarar
skríða, vanda vel sóknina, leggja sig allan fram og sigra
kappann frá Gröf í heiðarlegri, drengilegri en harðri
keppni.
Strax í byrjun vertíðar hófst þetta árlega íþróttamót
skipstjóranna. Það var sótt á yztu mið, þrátt fyrir oft-
lega váleg veður, og teflt fram allri tækni og góðum
tækjum. Hvergi var slakað á í neinu, og afli bátanna
jókst. Gullborg tók forystuna, en hinir fylgdu fast eftir,
og oft mátti vart á milli sjá. Menn fóru að tala um, að
líklega ætlaði Binni að verða hæstur, hann fiskaði dag-
lega vel. En „þeir stóru“ komu líka með góðan afla.
Hæstu bátarnir voru nú komnir með um 700 smálestir.
Munurinn á bátunum var lítill enn. Svo fóru þeir í 800
smál., og jafnt og öruggt þokaðist Gullborgin ofar, 870
smálestir. Já, seigur er Binni. Almenningur var spenntur.
Binni hlaut að sigra, hann var efstur. Og svo komu ver-
tíðarlokin, uppgjörið. Benóný á Gidlborgu skilaði hæst-
um afla ennþá! Fiskaði alls 953 smálestir. Hann hafði enn
sannað óvéfengjanlega hina miklu fiskimannshæfni sína.
Þetta var þriðja vertíðin í röð, sem hann skilaði tvöföld-
um meðalafla Eyjabáta, og var hann krýndur aflakóng-
ur Eyjanna í þriðja sinn í röð.
Frá fyrstu tíð vélbátanna og fram til ársins 1957 er .
talið, að þrír formenn hafi orðið aflakóngar Eyjanna
%
Bryggjulif í jyrri daga i Vest-
mannaeyjum, þ. e. um 1920.
6 Heima er bezt