Heima er bezt - 01.05.1961, Blaðsíða 36

531. Eftir að við höfðum lokað opinu
á eftir okkur, heyrum við að skipstjóran-
um hefur tekizt að brjóta upp hurðina
og er nú kominn inn í húsið. Einhver er
með honum, líklega sá, sem við sáum.
532. Við bíðum í eftirvænting og heyr-
um mennina ganga um uppi og leita.
Loks rekast þeir á hlemminn í eldhús-
gólfinu, og nú ræðst skipstjórinn í að
opna hann með spækjum sínum.
533. „Hér höfum við lent í gildru!"
segir Láki og andvarpar. En ég gaufast
áfrant í myrkrinu og rekst þá á dyr. Eg
opna þær, og þá komum við inn í annað
hólf, og þar er glufa í veggnum.
534. Þarna hefur hrunið úr kjallara-
veggnum og myndazt svo stórt gat, að
við komumst þar hæglega út. Rétt fyrir
utan liggur allstór steinn, en við getum
sanit velt honum inn 4 gatið á veggnum.
535. „Nú ættum við eiginlega að skella
aftur kjallarahlemmnum ofan yfir þá!“
segir Láki íbygginn. Og þetta leizt mér
nú heldur en ekki vel á! Við hlaupum
svo umhverfis húsið og inn hinu megin.
536. Svo skellum við aftur hlemmnum
yfir höfðinu á böðlum okkar og flýtum
okkur að draga alls kyns þungavarning
fram á hlerann, til að girða fyrir að
bannsettir þorpararnir fái opnað hann.
537. Og meðan skipstjórinn og aðstoð-
armaður hans hamast af öllum mætti
við að reyna að lyfta hleranum, hlaup-
um við Láki eins og fætur toga burt
frá Krákuhöll og stefnum ofan til fljóts-
ins. Og við erum ekki lengi á leiðinni.
538. Þar finnum við fljótt kænu og ró-
um yfir fljótið, og eftir liðuga klukku-
stund erum við komnir heim til mín.
Frú Thomson fagnar mér innilega, því
hún hefur verið ákaflega hrædd um mig.
Hún kynnir mig fyrir ókunnum manni.
539. Það er nýi fjárhaldsmaðurinn. Ég
segi honum frá Láka og móðurbróður
hans. Hann lofar að sjá um að Láki fái
að vera kyrr hjá frænda sínum. Daginn
eftir hittum við frænda hans, sem verð-
ur ákaflega glaður og þakkar mér fyrir.