Heima er bezt - 01.01.1962, Qupperneq 10

Gamall fiskhjallur á Kleifum.
— Og hvað gerðu þeir við Þjóðverjann?
— Hann var fluttur utan og var í fangelsi öll stríðs-
árin. Kom svo upp eftir stríðið og hitti konu og barn,
og þá var dóttirin orðin stór. Þau búa á ísafirði, en eru
þarna alltaf mikið.
— Hvemig kanntu við þig sem húsfreyja á Akureyri?
— Ágætlega, gott að vera í kaupstað, og það er líka
nær sjónum en í Eyjafirði, nú sé ég hann á hverjum
degi. Skrítið, hvað sjórinn getur haft mikil áhrif á
mann. Alstaðar þar sem pabbi og mamma hafa búið,
hafa þau verið alveg á sjávarbakkanum, líka núna síðast
á Skagaströnd. Brimgnýrinn hefur niðað mér í eyrum,
þegar ég sofna, og það er gott.
— Hefurðu aldrei verið hrædd við sjóinn?
— Nei, ég man ekld til þess, og þó, ég sá einu sinni
trillu, sem var að því komin að farast, og þó var ég
ekki beinlínis hrædd, ég veit ekki, hvað ég á að segja,
enda skilaði sjórinn bátnum. Ég trúði ekki fyrr en í
fulla hnefana, að hann tæki mennina og hann hefur
aldrei tekið neinn af mínum ættingjum, þó þeir séu
flestir sjómenn.
— Þú vinnur úti meðfram húsmóðurstörfunum.
— Já, á fataverksmiðjunni Heklu hluta af deginum.
Erfitt, ja, það er ósköp svipað og þegar maður var í
sveitinni, ekkert erfiðara, að minnsta kosti hef ég fleiri
þægindi en í sveitinni, þau voru engin í Rauðhúsum,
og svo er alltaf gaman að vinna sér inn peninga og
kaupa sér.
— Og samt hefurðu haft tíma til að skrifa.
— Það hefur ítill tími farið í það, það er rétt eins
og þegar maður skrifar sendibréf. Það er því miður
ekki hægt að skrifa svona, og ég veit ekki, hvers vegna
mér datt þetta í hug.
— Varstu ekki að yrkja og semja, þegar þú varst
lítil?
— Bara hugsaði, ég hef alltaf sagt sjálfri mér sögur,
frá því ég man eftir mér. Ég las allt, sem ég náði í, en
það voru engin ósköp, og held ég hafi kunnað allt, sem
til var heima. Ég lærði að lesa á námsbækur, sem frændi
minn gaf mér. Svo las ég íslendingasögur og þjóðsögur
og svona, og einu sinni las ég Biblíuna. Ég man, að afi
var stundum að láta mig lesa fyrir sig, þegar ég heim-
sótti þau. Ég lærði nokkuð af kvæðum og þótti gaman
að Ijóðum, en það var lítið til af ljóðabókum heima og
hins vegar mikið að gera, stokka línu og hugsa um
skepnurnar.
— Og hvaða bækur höfðu mest áhrif á þig?
— Það veit ég ekki, ég var líklega átta ára, þegar ég
las, já bíðum nú við, jú, Á hverfanda hveli, hún var í
lestrarfélaginu, og þegar ég sá myndina í fyrra, mundi
ég hvert einasta atriði. Þetta er víst engin bamabók, en
eins og ég sagði, ég las allt sem ég náði í, og einhvem
tíma fékk ég lánaðar Svartar fjaðrir Davíðs, og svo
loks í vetur rættist sá draumur að eignast þær, þá
keypti ég ljóðasafnið hans, ég er afskaplega hrifin af
honum. Ég hef raunar lítið lesið, þó mér þyki
það gaman, það er svo lítill tími núna, en þó les
ég alltaf eitthvað á hverjum degi, þó ekki sé nema
Tímann.
Ég er líka afskaplega hrifin af Tómasi, það eru svo
skemmtileg kvæðin hans. Annars komst ég ekki veru-
Séð Norður yfir Kaldbaksvik.
6 Heima er bezt