Heima er bezt - 01.01.1962, Qupperneq 26

Ef ég lifað fæ lengur en Tóta,
er hún leggur á eilífðar braut,
skal ég dansa og daganna njóta
elda dýrindis rúsínugraut.
En mig hryllir ef hittumst við aftur,
er ég héðan af jörðinni fer,
nema einhver mér ókunnur kraftur
komi óðar og liðsinni mér.
Nokkrar stúlkur hafa beðið um lítið Ijóð, sem heitir
Anna. — Höfundur ljóðsins er Sigurður Þórarinsson,
jarðfræðingur, en það er þýtt eða stælt úr frönsku.
Ljóðið er ekki nýtt, en höfundur ljóðsins mun hafa
sungið það í útvarp á stúdentahátíð í fyrra vetur og þá
varð það vinsælt á ný.
Anna litla létt á fæti,
eins og gengur, eins og gengur.
Anna litla létt á fæti,
lagði’ af stað í berjamó.
Fjórir ungir sætir sveinar,
eins og gengur, eins og gengur.
Fjórir ungir sætir sveinar,
sátu þar á grænni tó.
Einn af þeim var ósköp feiminn,
eins og gengur, eins og gengur.
Einn af þeim var ósköp feiminn.
Önnu litlu kyssti þó.
Annar talsvert áræðnari,
eins og gengur, eins og gengur.
Annar talsvert áræðnari,
af Önnu skýlu og svuntu dró.
Sá þriðji enn meiri hugdirfð hafði,
eins og gengur, eins og gengur.
Sá þriðji enn meiri hugdirfð hafði,
um hana í grænni lautu bjó.
Eitthvað fékk sá fjórði að gera,
eins og gengur, eins og gengur.
Eitthvað fékk sá fjórði að gera,
nú finnst mér vera kveðið nóg.
Því hvað hann gerði ef vissir væna,
eins og gengur, eins og gengur.
Því hvað hann gerði ef vissir væna,
þú vildir strax í berjamó.
Og hér birtast þá að lokum Stjánavtsur, eru þær
einkum ætlaðar yngri lesendum til athugunar og við-
vörunar í umferðinni. Höfundur þeirra er Stefán Jóns-
son, rithöfundur og kennari, en lagið er eftir Ingibjörgu
Þorbergs, sem lengi sá um sjómannaþáttinn í útvarp-
inu við miklar vinsældir.
Það var eitt sinn drengur, sá drengur hét Stjáni,
sá drengur hélt sig vera talsverðan mann.
Það var eitt sinn drenghnokki, dálítill kjáni,
sá drenghnokkakjáni, það var einmitt hann.
Hann lét stundum illa og hafði oft hátt,
en hann átti í reyndinni dálítið bágt.
í skólanum kom hann sér oftast nær illa
og undi þar því aðeins vel sínum hag,
ef drengina í bekk sínum tókst honum trylla
og tæla í áflog og blóðugan slag.
Og þannig til ills var það allt, er hann vann
og illa var krökkunum flestum við hann.
En ýmislegt sumir þó af honum lærðu
af óknyttum þeim, sem minna á skríl,
í kjánaskap slíkum þeir alveg sig ærðu
og eitt var til dæmis að hanga í bíl.
Það gerði Stjáni, á því kunni ’ann lag.
Það gerði hann næstum hvern einasta dag.
Þetta endaði lokum mjög illa með Stjána,
því að aftan úr bíl hann í götuna skall.
Og hugrekkið sveik hann og hann fór að blána
af hræðslu — það gat verið uggvænlegt fall —
því annar bíll næstum því yfir hann rann,
það var ofboðsleg skelfing, hve grenjaði hann.
En bílstjórinn sá hann og beygði í hasti,
svo bifreiðin þvert yfir götuna rann
og beint upp að glugga á búð einni í kasti
hún brunaði og samstundis mölvaði hann.
En Stjáni sér flýtti á fætur á ný,
og flissaði nú eins og glópur að því.
Þá bílstjórinn dró hann í bílinn, þann kjána,
og buxurnar nið’rum hann tafarlaust dró
í reiði, og þarna hann rassskellti Stjána,
sem rétt var og mátulegt fyrir hann þó.
Og er út á götu hann bílstjórinn bar,
með buxurnar nið’rum sig strákhnokkinn var.
Og krakkarnir æptu og hlógu og hlógu
og hópuðust til hans og viku ei fet,
og í því að hræða ’ann þau af sér ei drógu,
en aumingja strákurinn volaði og grét.
En heyrt hefur enginn hann hafi á ný
hangið í bíl og gortað af því.
Fleiri Ijóð verða ekki birt að þessu sinni.
Stefán Jónsson.
BRÉFASKIPTI
Guðrún Helga Jónsdóttir, Kolfreyju, Fáskrúðsfirði, S.-Múl.,
óskar eftir bréfaskiptum við pilta eða stúlkur á aldrinum 14
—16 ára. Æskilegt að mynd fylgi bréfinu.
22 Heima er bezt