Heima er bezt - 01.04.1981, Blaðsíða 5

Gömul mynd af Þóroddsstöðum.
;
!

”111

örfáar kindur. Þegar við fluttum til Ólafsfjarðar voru þar
menn eins og Þorsteinn Jónsson, sem var mikill frömuður í
uppbyggingu staðarins. Hann var þá búinn að byggja
mikið hús, sem kallað var Hái-skáli og var að mestu úr
timbri. Þá voru Páll Bergsson og Svanhildur Jörundsdóttir
þar einnig og ráku verslun, sem einnig byggðu sér timbur-
hús, sem enn stendur og kallað er Pálshús. Samhliða versl-
uninni rak Páll umfangsmikla útgerð. Um 1915 flutti Páll
burtu, en þá kom bróðir hans Árni Bergsson og hann tók
við fyrirtækjum bróður síns. Fyrst var auðvitað róið á ára-
bátum, en upp úr 1904 ruddu mótorbátarnir sér rúms.
Faðir minn byggði þá mótorbát með Snorra Jónssyni, sem
bjó hér á Akureyri, en faðir minn hafði lært smíðar hjá
honum á sínum tíma. Þennan bát gerðu þeir Snorri út í
nokkur ár með góðum árangri. Niðri í Horni byggði pabbi
einnig sjóhús og bryggju þar framan við. Ólafsfjörður er
fyrir opnu hafi og engin höfn, misstu því margir útgerðar-
menn báta sína í norðanáttinni. Engin aðstaða var til að
taka bátana á land á haustin á Ólafsfirði og þurftu
sjómennirnir því að sigla þeim inn á Akureyri til að setja þá
á land. Svo voru bátarnir settir fram um páskaleytið og siglt
til Ólafsfjarðar.“
— Var ekki einangrun Ólafsfjarðar mikil á þessum ár-
um?
„Jú, það var eiginlega ekki um annað að ræða en ferðast
með bátum og þá var helst farið inn á Akureyri, því þótt
verslun væri á Ólafsfirði, þá voru aðalviðskiptin við Akur-
eyri. Þar fengu menn t.d. allt það sem þurfti til útgerðar-
innar, en fiskurinn var að mestu leyti verkaður heima fyrir
og settur í skip á haustin sem komu þá við á Ólafsfirði. Fyrr
á árum var enginn læknir á Ólafsfirði og ef læknis var þörf
þurfti maður að fara gangandi til Dalvíkur þar sem læknir
var. Voru það oft erfiðar ferðir.“
— Hvar var þá farið?
„Aðallega Grímubrekkur, sem eru miðsveitis, beint á
móti Þóroddsstöðum. Einnig var hægt að fara Dranga, Það
var styttri leið en erfiðari, en vegna þess að símalínurnar
lágu yfir Grimubrekkur, þá kusu menn þá leið frekar; þá
var hægt að styðjast við þær ef vond veður gerði. Ef læknis
þurfti með á vetrum þurfti að róa inn á Dalvík eftir honum,
því þá voru mótorbátarnir inn á Akureyri.“
— Svo við víkjum nú að iðngrein þinni. Hvenær
byrjaðir þú smíðanám?
„Fyrst í stað var ég með föður mínum átján ára gamall.
Um tvítugt hleypti ég heimdraganum, ég var orðinn
þreyttur á að stússa í búskap og langaði að taka þátt í
síldarævintýrinu, þar gat maður haft góð laun. Ég dreif mig
því á mótornámskeið inn á Akureyri, þó ég hefði aldrei séð
Heima er bezt 113