Heima er bezt - 01.04.1981, Síða 15

íþróttavöllurinn á
A Iftabáru.
Ý msar nýjar æfingar voru teknar upp,
félagar komu sér upp leikfimibúningi,
hvítum bol og hvítum síðbuxum,
ennfremur var Árni Jónasson á
Grænavatni fenginn til að spila á
orgel fyrir æfingum. Félagið hélt
skemmtifund til ágóða fyrir íþrótta-
vallarbygginguna og sýndu þar leik-
fimi 18 félagar undir stjóm Sverris
Sigurðssonar.
Aðeins var unnið 2 daga að
íþróttavellinum um sumarið og var
plæging vallarstæðisins þá langt
komin. Mikið efni var aftur á móti
keypt til framkvæmdanna og tekið
var lán til að standa straum af kostn-
aði sem leiddi af vallarbyggingunni.
Veturinn 1939-1940 æfðu félagar
enn leikfimi. Töluverður áhugi var
einnig meðal þeirra á íslenskri glímu.
Var hún æfð þó nokkuð undir leið-
sögn Geirfinns Þorlákssonar sem var
um þessar mundir í hópi bestu
glímumanna landsins. Félagið efndi
til skemmtifundar um vorið eins og
svo oft áður. Hófst hann á því að
sýndur var smáleikurinn „Happið“. Á
fundinum fór fram leikfimisýning og
sýndu 13 manns í einum flokki. Sýnt
var úti. Einnig var sýnd glíma. Auk
þess voru til skemmtunar dans og
ræðuhöld. [Aðalfundur félagsins var
haldinn 19. mars og var stjórnin öll
endurkjörin.]
Um sumarið var byggingu íþrótta-
vallarins haldið áfram. Var lokið við
að plægja og herfa völlinn að mjög
miklu leyti þá um sumarið. Ekið var
mold úr gamla Skútustaðabænum í
völlinn á bíl og úr henni jafnað. Þá var
sú breyting gerð á þjóðveginum sem
Ungmennafélagið fór fram á 1931.
Fékkst mun betra pláss fyrir völlinn
með því móti. Enn má sjá sneiðinginn
niður Sandbrekkuna þar sem vegur-
inn lá niður á Báruna. Auk þess mótar
fyrir gamla veginum eftir endilöngum
velllnum, eins og fyrr segir.
Veturinn eftir voru mjög fáar
íþróttaæfingar á vegum félagsins og
engin íþróttasýning. Hins vegar var
unnið þeim mun meira við vallar-
gerðina sumarið eftir (1941) og lauk
byggingu vallarins sjálfs auk þess sem
hann var girtur á 3 vegu. Eingöngu
voru notuð hesta- og handverkfæri
við vallargerðina. Allt vallarstæðið
var plægt og herfað með gömlum
hestaverkfærum og jafnað með rek-
um. Jöfnun var mikil því að eitt
hornið, suðausturhornið, var mikið
lægra en hin. Vinnsla var afar erfið
með þessum verkfærum. Landið var
mýrlent að hluta og með viðar- og
mosaþúfum. Mýrlendið var afar seigt
og sérlega erfitt viðfangs. Milli 10 og
20 manns unnu heila nótt að lokafrá-
gangi vallarins. Jafnað var og sáð,
síðan herfað niður og valtað. Til tals
hafði komið að fá dráttarvél til að
létta verkið en af því varð þó ekki
enda líklega aðeins ein dráttarvél til i
héraðinu um þessar mundir.
Á aðalfundi félagsins 13. apríl 1941
var ákveðið að ganga í Iþróttasam-
band íslands og var það gert. Seinna,
eða árið 1943, veitti svo Í.S.Í. Leik-
fimisfélaginu styrk að upphæð krónur
1000,00 vegna vallarframkvæmd-
anna.
Aðalfundur félagsins 1942 var
haldinn 5. júní. Þá var Þorgrímur
Starri kosinn formaður félagsins 1 stað
Geirfinns Þorlákssonar sem féll frá
um veturinn. Sverrir Sigurðsson var
kjörinn ritari. Árið eftir urðu enn
mannaskipti i stjórn. Þá voru Baldur
Þórisson, Baldursheimi og Böðvar
Jónsson, Gautlöndum kosnir í stað
Sverris og Jón Kristjánssonar.
Þessi ár, 1942 og 1943, fór fram
fullnaðarfrágangur vallarins en aldrei
hlaut völlurinn þó formlega vígslu
enda Leikfimisfélagið að líða undir
lok þegar völlurinn var fullgerður. I
árslok 1943 var formlega gengið frá
afsali eigenda Álftagerðis á lóð vall-
arins. Var Leikfimisfélaginu afhent
landspildan til fullrar eignar og afnota
gegn eftirfarandi skilyrðum:
„1. Að eigendur og ábúendur Álftagerðis
hafi grasnytjar, aðrar en gripabeit, af
íþróttavellinum á hverjum tíma, 2. að
Leikfimisfélag Mývetninga sjái um að
ætíð sé trygg girðing umhverfis íþrótta-
völlinn, 3. að hvenær sem hætt yrði að
nota lóð þessa fyrir íþróttavöll falli hún
endurgjaldslaust til eignar þáverandi eig-
endum Álftagerðis með þeim umbótum
sem á henni hafa verið gerðar."
Leikfimisfélagið áskildi sér aftur á
móti rétt til
„að mega, síðar meir, afsala sér íþrótta-
vellinum með tilheyrandi lóðarréttindum
til annars félagsskapar í Mývatnssveit sem
framfylgir sama markmiði um íþróttir
eins og Leikfimisfélagið enda gangist fé-
lagið að öllu leyti undir þau skilyrði sem
sett eru í bréfi þessu.“
Með þessu ákvæði var beinlínis gert
ráð fyrir því að Ungmennafélaginu
yrði gefinn völlurinn einhvern tíma.
Kostnaður við völlinn varð innan
við 900 krónur í peningum, aðallega
vegna efniskaupa því að aðkeypt
vinna var sáralítil. Gjafavinna félaga
var hins vegar geysimikil. Aldrei var
haldin nein skrá yfir hana svo að ekki
er hægt að segja til um það með neinni
vissu hvert peningagildi hennar var.
Tekna var aflað með ýmsu móti, að-
allega með árgjöldum og skemmti-
fundahaldi. Síðasta sumarið var heyið
af vellinum einnig selt. Þá fékk félagið
og 150 króna gjöf frá Ásmundi
Guðnasyni á Grænavatni og 35 krón-
ur frá Pétri Jónssyni á Gautlöndum.
Heima er bezt 123