Heima er bezt - 01.03.1988, Síða 34

„Það er gott,“ sagði Sóley brosandi. „Ég vona nú samt að
hann ofdekri þig ekki.“
„Það er engin hætta á því,“ sagði Þröstur og brosti. „Það
er alveg sama hvað ég snýst í kringum hana, hún tekur
varla eftir því.“
„Þröstur,“ sagði Fjóla ávítandi. „Skammastu þín að
segja þetta. Ég skal svo sannarlega ekki dekra við þig
meira.“
Allir hlógu dátt, svo Fjóla gat ekki annað en tekið undir.
„Allt í lagi,“ sagði Þröstur þegar hlátrinum linnti. „Ég tek
allt aftur, sem ég sagði. Ætlarðu þá að halda áfram að
dekra við mig?“
„Við sjáum til,“ sagði Fjóla glettnislega. „Það fer eftir því
hvað þú hagar þér vel. Ef þú verður ekki til friðs, geturðu
sjálfur stoppað i sokkana þína.“
„Ekki vissi ég að litla systir mín gæti verið svona harð-
brjósta,“ sagði Hlynur og kímdi. „Ég sem hélt að hún væri
engill holdi klæddur.“
„Ég hef víst verið blekktur,“ sagði Þröstur við Hlyn.
Fjóla gaf þeim langt nef og sagðist ekki yrða á þá næstu
daga.
„O, þeir verða þá fljótir að líða þeir dagar,“ sagði faðir
hennar kíminn.
„Dagarnir hjá Fjólu eru ekki nema nokkrar mínútur.“
„Þið eruð ómögulegir,“ sagði Fjóla og þóttist móðguð.
En það stóð ekki lengi. Hún skemmti sér konunglega og
ekki versnaði skapið þegar Smári kom heim. Hann hafði
alltaf frá einhverju skemmtilegu að segja. Það virtist alltaf
vera eitthvað að gerast í kringum hann.
Hlynur varð lengur í faðmi fjölskyldunnar en hann hafði
upphaflega ætlað sér. Smári þurfti ýmislegt að ræða við
hann og móðir hans vildi endilega að hann yrði í kvöldmat.
Hann fór því ekki fyrr en seint um kvöldið. Þegar hann
kom heim, háttaði hann og lagðist upp í rúm. Þetta hafði
verið seinasta för hans á Sigurvoninni í bili. Hann var
búinn að ráða sig á togara austur á landi næstu sex mánuði.
Honum fannst hann verða að fara burt úr bænum um tíma.
Hann vildi ekki eiga það á hættu að rekast á Rut. Hann
elskaði hana ennþá og hugsaði oft um hana. og gat ekki
skilið af hverju hún hafði brugðist honum svona. Gat
honum skjátlast svona með Rut? Það var víst enginn vafi á
því. Hér eftir myndi hann lifa fyrir starf sitt. Allar hans
framtíðaráætlanir með Rut voru að engu orðnar.
Hlynur ýtti þessum hugsunum frá sér og fór að hugsa um
Fjólu. Hún hafði verið heppin. Þröstur myndi reynast
henni vel. Hún blátt áfram ljómaði af hamingju. Hlynur
gladdist fyrir hennar hönd. Fjóla hafði sagt honum það í
kvöld að þau Þröstur ætluðu að giftast þegar barnið væri
fætt og láta skíra um leið. Hún vonaði að hann yrði við-
staddur. Hlynur hafði sagt henni að hann væri að fara
austur á land. Fjóla sagði að brúðkaupið yrði ekki fyrr
en í lok febrúar í fyrsta lagi. Hann sá því að hann gæti
mætt í brúðkaup hennar, þar sem hann var aðeins ráðinn
fram í miðjan febrúar.
Á morgun myndi hann segja móður sinni frá þessu, ef
faðir hans hefði ekki gert það. Og eftir tvo til þrjá daga færi
hann austur í Stóruvík. Hann bjóst við að móðir hans og
systkini yrðu undrandi á þessari ákvörðun hans og hann
ætlaði ekki að gefa aðra skýringu en þá. að hann langaði að
breyta til.
Faðir hans hafði spurt hvort eitthvað væri að, og Hlynur
sagði að það væri nokkuð sem hann gæti engum sagt frá, og
bað föður sinn að hafa ekki orð á því við neinn mann. Eftir
þessa sex mánuði myndi hann svo taka ákvörðun um hvort
hann yrði lengur fyrir austan eða færi aftur suður. Hann
hafði þó hugsað sér að taka frí í einn til tvo mánuði eftir að
ráðningartima hans fyrir austan lyki. Hann kæmi þá suður
í brúðkaup systur sinnar og hugsaði málið á meðan.
Hlynur slökkti ljósið og lagðist til svefns. Hann svaf vel
og fannst hann endurnærður þegar hann vaknaði morg-
uninn eftir. Hann fór í bað og útbjó sér hádegismat. Þegar
hann hafði gengið frá, klæddi hann sig og ók heim til
foreldra sinna.
Móðir hans var að enda við að ganga frá í eldhúsinu.
Hún gladdist yfir komu hans og spurði hvort hann væri
búinn að borða. Hlynur játaði því.
„Ertu ein heima?“ spurði hann svo.
„Nei, faðir þinn lagði sig og Smári er inni á baði að þvo
sér um hárið,“ sagði Sóley og lét kaffikönnuna á borðið,
ásamt glösum.
Hlynur settist og fékk sér kaffi. í sama bili kom Smári til
þeirra. Bræðurnir heilsuðust og Smári settist á móti Hlyni.
Hann var með blautt hárið og handklæði um hálsinn.
„Hvað rekur gamla piparsveininn hingað svona snemma
dags?“ spurði hann stríðnislega. „Brann hádegismaturinn
við?“
Hlynur brosti.
„Ekki gerði hann það,“ sagði hann rólega. „Gamla pip-
arsveininn langaði bara að hitta sinn elskulega bróður.“
„Það skil ég vel,“ sagði Smári hlæjandi. „Þú gætir ekki
átt betri bróður.“
„Ekki vantar sjálfsálitið."
„Vertu ekki svona afbrýðisamur, gamli minn. Vantar þig
ráð til að ná þér í kvenmann? Ég skal gefa þér nokkur.“
„Nei, þakka þér fyrir. Ég hef ekki áhuga. Annars kom ég
til að segja ykkur að ég er að fara úr bænum eftir tvo, til þrjá
daga.“
„Hvert ertu að fara?“ spurði móðir hans undrandi.
„Ég er búinn að ráða mig á togara í hálft ár austur í
Stóruvík.“
„Af hverju?“ spurði Sóley undrandi. „Líkar þér illa á
Sigurvoninni?“
„Nei,“ svaraði Hlynur. „Mig langar að breyta til um
tíma.“
„Heldurðu að þér líki það?“ spurði móðir hans.
„Það veit ég ekki fyrr en þar að kemur,“ svaraði Hlynur
rólega. „Ef mér líkar ekki vel þama kem ég aftur þegar
ráðningartíma mínum lýkur.“
„Pabbi þinn hefur ekki minnst á þetta við mig,“ sagði
Sóley.
„Hann hefur talið það mitt mál að segja þér þetta,“ sagði
Hlynur. „Svo er ég nú ekkert smábarn lengur. mamma."
Framhald.
106 Heima er bezl