Heima er bezt - 01.10.1993, Blaðsíða 10

elum hafi um tuttugu
þúsund krónur íslensk-
ar í mánaðarlaun.
Það dugir skammt,
því ferðamennirnir hafa
sprengt upp verðlagið á
svæðinu á meðan laun-
in hafa staðið í stað.
Það er til dæmis mun
ódýrara að lifa í Norð-
ur-Portúgal og þar eru
launin þau sömu.
„Já, gamla fólkið hér
grætur liðna tíð, það sér
eftir grænu svæðunum
sem hafa farið undir
hótel og nú eru fiski-
mennirnir hér nánast
eins og sýningargripir
fyrir ferðamenn. Þeir
róa á litlum bátum og lengi vel seldu þeir aflann á
markaði hér við ströndina en hann er nú horfinn og
óneitanlega hefur gamli bærinn glatað ákveðnum
sjarma,“ segir Bára.
Ferðamannastraumurinn til Algarve tekur að
þyngjast um páska og nær hámarki í júní, júlí og
ágúst, en fjarar síðan hægt út í september og októ-
ber. Það þornar þó aldrei alveg, því yfir veturinn er
alltaf slangur af ferðamönnum í Algarve, fyrst og
fremst eldra fólk sem kann því betur að ferðast í
hæfilegum hita, en vetrarveður í Algarve þætti gott
sumar á íslandi.
Heimamenn nota veturinn til að dytta að og end-
urbæta til að vera betur búnir undir næsta flóð
ferðamanna.
Já, það er vissulega hlýtt og notalegt í Algarve,
en það er líka mikill hitamunur á nóttu og degi, sér
í lagi yfir veturinn. Þetta skapar mikinn raka í hí-
býlum manna ef ekki er passað vel upp á að lofta
út daglega. Þessu fengu þær systur heldur betur að
kynnast. Það er Bára sem segir frá: „Við fórum í frí
heim til íslands í mánuð fyrsta veturinn okkar hér.
Við lokuðum íbúðinni vandlega, eins og venjan er
heima, en aðkoman þegar við komum til baka, guð
minn góður.
Rúmfötin voru umvafin hvítgrárri myglu og
rennandi blaut. Sömu sögu var að segja um annan
Fiskimennirnir í Albufeira eru orðnir eins og
sýningargripir fyrir ferðamenn.
fatnað og húsgögnin voru iðandi af einhverjum
hvftum, ógeðslegum pöddum. Okkur varð svo mik-
ið um, að við flúðum íbúðina og hættum okkur þar
ekki inn í marga daga. Annað eins höfðum við ekki
séð nema í einhverjum ævintýrum í bernsku, þegar
söguhetjan fann einhverjar vistarverur sem höfðu
verið glataðar umheiminum í aldir. Þegar við höfð-
um loksins kjark tók það okkur marga daga að
koma íbúðinni í stand.“ A meðan við spjöllum
saman er Bára að gefa fimm mánaða syni sínum
brjóst. Hann heitir Rósant Máni. Faðir hans er Sig-
urður Jóhannesson, unnusti Báru, en drengurinn er
fæddur í Portúgal.
„Nei, öryggisins vegna kaus ég að fara heim til
að eiga barnið, auk þess sem kærastinn minn var
heima og hann vildi að sjálfsögðu vera viðstaddur
fæðinguna. En það verður að segjast eins og er að
heilbrigðisþjónustan hér er hvergi nærri eins góð
og við eigum að venjast heima,“ segir Bára. En
hvað segir Jóhanna, fær hún enga löngun í barn-
eignir þegar hún hossar litlum, broshýrum frænda?
„Nei, elskan mín góða, það er af og frá. Fyrir það
fyrsta hef ég aldrei haft neinn tíma til að eignast
börn og núna er það að verða allt of seint,“ segir
330 Heima er bezt