Heima er bezt - 01.10.1993, Side 21

Fyrsta blómjurtin semfesti rcetur í Surtsey.
sem sauð stöðugt í og slettist úr í um 100 metra
hæð öðru hverju.
Þó var hægt að vera nálægt gígnum án þess að
eiga á hættu að hraunið slettist á mann.
Þar sem veður var gott töldum við óþarfa að hafa
með okkur tjald og vildum við ekki heldur bera
með okkur mikið af matvælum né vatni enda ætl-
unin að vera þarna eingöngu eina nótt og von var á
bátnum að sækja okkur um hádegi daginn eftir.
Um kvöldið og fram eftir nóttu tókum við mikið af
myndum og varð því ekki mikið um hvíld þá nótt.
/ norðanbáli
Um morguninn brá okkur illa við er allt í einu
brast á norðanbál og var brimið slíkt að enginn
möguleiki var á að lenda við eyjuna. Við vorum
hálfilla staddir, bæði matar- og vatnslausir. Næstu
nótt frysti og mér er minnisstætt að hafa heyrt síðar
að öll kartöflugrös féllu í Þykkvabænum og að
kartöfluuppskeran eyðilagðist það árið.
Þá nótt brugðum við á það ráð að búa um okkur
innan í gígnum sem myndaðist í neðansjávargosinu.
Við það höfðum við gott útsýni yfir gosið án þess
þó að okkur stafaði hætta af því.
Þegar leið á nóttina varð okkur svo kalt að við
sáum að við svo búið mátti ekki standa. Við
skreiddumst á fætur og fórum niður að nýja hraun-
inu sem við vonuðum að væri nógu heitt.
Sigurður Þórarinsson jarðfræðingur virðir fyrir
sér hrauntotu sem rennur í sjófram í ágúst 1966.
Eins og sjá má eru hamrar teknir að myndast.
Svo reyndist ekki vera svo við fórum út á hraunið
neðan við gíginn og fundum þar gat með rennandi
hrauná neðst.
Upp úr gatinu lagði mikla hlýju og bjuggum við
um okkur þar sem best við gátum.
Aðalhraungígurinn í ágúst 1966.
Heima er bezt 341