Æskan - 01.07.1930, Page 7

ÆSKAN
55
Formaður hátiðarnefndar afhendir Sigurði Thorarensen drykkjarhornið.
glíman háð. Glímumönnum var tekið með fögnuði
af hinurn mikla mannfjölda. Sigurvegarinn varð
Sigurður Thorarensen. Vann hann glímubeltið og
hlaut nafnið »glímukóngur íslandsa. Konungur ís-
lands færði honum að gjöf fagran silfurbikar, og
formaður hátlðarnefndar afhenti honum horn eitt
mikið, silfurbúið. Verður það eign hans meðan
hann lífir, en að honum látnum verður það látið
á Pjóðminjasafnið.
Þetta kvöld voru einnig fimleikasýningar. Sýndu
þar listir sínar bæði kvenna- og karlaflokkar, og
loks dönzuðu 72 börn víkivaka undir stjórn þriggja
kvenna, ungfrú Ásthildar Kolbeins, ungfrú Ragn-
heiðar Björnsson og ungfrú Þorbjargar Guðjónsd.
Þótti mörgum mikið til þess koma. Börnin voru
öll í skrautlegum þjóðbúningum og stigu danzinn
eftir gömlum íslenzkum lögum, og sungu kvæðin
jafnframt. Eitt nýtt kvæði hafði verið orkt fyrir
þetta tækifæri, og verður það birt hér í blaðinu.
Síðari hluta föstudags og laugardag tók fólkið
að tínast burt af Þingvöllum. Sá þó lítið á að því
fækkaði, enda er talið að fyrsta daginn hafi verið
að minnsta kosti þrjátíu þúsundir manna staddir
i á Þingvöllum.
En þegar leið á laugardag, og um laugardags-
kvöldið, fór mjög að bera á brottför manna. Nær-
sveitamenn riðu burt í stórhópum. Það var tíguleg
sjón að sjá skarana þeysa burt, og minnti á, er
hetjur riðu um héruð, í fornöld. En flestir óku
burt í bifreiðum, og var vagnalestin óslitin að heita
mátti. Veðrið var yndislegt. Kvöldsólin gyllti Þing-
vallafjöllin fögru og ljómaði um hinn fornhelga
stað, með öllum hinum mikla nútíðarútbúnaði.
Hún skein á tjaldborgirnar og á íslenzku hreinu
fánana, sem allsstaðar blöktu, hvert sem litið var.
Og slíka mynd af Þingvöllum munu nú margir
geyma í huga sér til æfiloka.
IV.
Öllum ber saman um, að Alþingishátíðin hafi farið
vel fram og tekizt vel. Forráðamenn og stjórn-
endur, allir, sem að undirbúningi unnu, yfirleitt
allir hlutaðeigendur og öll alþýða hafi tekið hönd-
um saman um, að láta allt fara fram sem bezt.
Og forsjónin hafi lagt blessun sína yfir hátíðina
með því að gefa gott veður, þegar mest reið á.
Menn vona, að hinir tignu erlendu gestir, sem sóttu
ísland heim og íluttu því árnaðaróskir og góðar
gjafir, fari heim ánægðir, og að þeir beri íslandi
og Islendingum vel söguna og kynni land og þjóð
út um heiminn, Allt þetta er, og á að vera, hverju
einasta mannsbarni á íslandi mesta gleðiefni.
En áður en ég lýk máli mínu, vil ég minna
ykkur á, kæru ungu lesendur, að það er ekki svo
ýkja langt þangað til, að íslendingar halda í þriðja
sinn þúsund ára hátíð. Að sjötíu árum liðnum,
eða árið 2000, eru þúsund ár síðan kristni var
tekin í lög á Islandi. Þá verður vafalaust efnt til
hátiðahalda á Þingvöllum. Sú kynslóð, sem nú er
komin á þroska-aldur, sú kynslóð, sem haldið hefir
þessa hátíð, landi og lýð til sóma, verður þá liðin
undir lok. Og flest ykkar, sem þessar línur lesið,
verðið þá einnig komin undir græna torfu, eða
orðin ellihrum. En samt sem áður er það undir
ykkur komið, hvernig þá tekst til. Það er komið
undir æskulýð Islands, hvort íslendingar í fram-
tíðinni »ganga til góðs, götuna fram eftir veg —
ellegar aftur á bak«.