Æskan - 01.07.1930, Blaðsíða 16

61
Æ S K A N
MYNDIR 0 R „ÞÚSUND OG EINNI N ÓTT“ VI
Þriðja ferð Sindbaðs farmanns,
Niðurl
Sindbað og förunautar hans reru nú
af alefli og komust brátt út á rúmsjó.
Lentu þeir í stormum og hafgangi, en
voru loks svo heppnir að lenda við
ey eina. Björguðust þeir á land fullir
fagnaðar. En sama kvöldið sáu þeir
voðalegan höggorm álengdar. Var hann
álíka langur og hávaxinn pálmaviður.
Sindbað komst upp í tré eiti, en
höggormurinn þreif annan förunaut
hans í kjaft sér, skók hann hvað eftir
annað, sló honum niður og gleypti
hann siðan. Kvöldið eftir náði högg-
ormurinn í hinn félaga Sindbaðs og
fór með hann á sömu leið. Sindbað
var nær dauða en Iífi af hræðslu.
Ætlaði hann að steypa sér í sjó
fram. En með því að honum var Ijúft
lífið, reyndi hann enn að forða sér.
Bar hann saman smáviði og þyrna og
hlóð úr þéttan garð umhverfis tréð.
Yfir það gerði hann þak úr trésvöndl-
um. Þegar náttaöi fór hann inn í vígi
þetta.
Þegar rökkva tók, kom höggormur-
inn eins og hann var vanur. Skreið
hann kringum tréð, en komst eigi yfir
varnargarðinn. Var hann þar á kreiki
til morguns. En þegar eldaði aftur,
leitaði hann burt. Sindbað hljóp þá í
dauðans ofboði niður til strandar, og
ællaði hann að fyrirfara sér.
Pá kom honum óvænt bjálp. Hann
sá skip alllangt undan landi. Æpti
hann nú af öllum kröftum og veifaði.
Pað varð ekki árangurslaust, því að
skipstjóri sendi bát eftir honum, og
var hann flutlur um borð í skipið.
Tóku skipverjar við honum tveim
höndum og spurðu hann úr spjörunum.
Sindbað sagði þeim frá æfintýrum
sínum, og samfögnuðu þeir honum að
hafa sloppið úr svo mörgum hættum
og hræðilegum. Pá sáu þeir hinn voða-
lega höggorm niður við ströndina og
sigldu nú brott hið bráðasta. Sindbað
komst heim til sín heill á liúfi, og lýkur
þar með frásögninni um 3. ferð hans.
OOoi
OQQ ...........................................
Móðir Haralds var mjög óánægð yfir
því, að hann óhreinkaði alltaf fyrir
henni borðdúkana. Einn dag tók hún
það ráð, að láta hann borga sér tvo
aura úr sparibauknum sínum fyrir
hvern blett, er hann setti á dúkinn.
Nokkrum dögum seinna sér hún Har-
ald vera að nudda borðdúkinn af öll-
um kröftum með óhreinum fingrunum.
wHvernig stendur á þessu? Pú
ert þó ekki að skíta dúkinn út vilj-
andi?«
»Nei, mamma, eg er að reyna að
gera tvo bletti að einum«.
iiiiiiiiiiuiiniiiiniinniiniuiiiniiiiiiiiiiiiininiiiniiiiiiniiiiiniiniiiiiiiiiiniiiiiiiiiiimiiiMiiniiniiiiiiiniiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiM
Ritstjórar:
Guðm. Gíslason, MargrétJónsdóttir
Ríkijprentsmiöjan Gutenberg.