Æskan - 01.09.1936, Blaðsíða 3

ÆSKAK
99
Sigurður Jónsson, skólastjóri
Minningarorð
Aðfaranótt 17. júní í vor andaðist að heimili
sínu hér í Reykjavik, Sigurður Jónsson, skólastjóri
Miðbæjarskólans. Sigurður heitinn var einn þeirra
manna, er barnahlaðið »Æskan« átti mikið að
þakka. Hann var um eitt skeið, á árunum 1900—
1904 afgreiðslumaður l)laðsins, og har hag þess alla
líð fyrir hrjósti. Reit hann stundum greinar í blaðið
og var því vinveittur og góðviljaður á marga lund,
eins og við mátti húast af jal'n drenglyndum manni
og réttsýnum. Hann var lika Goodteinplar með lííi
og sál og starfaði mikið í þeim félagsskap. Stór-
templar Reglunnar var hann árin 1927—1929, og
stórgjaldkeri nú, er hann lést.
Aðalstarf Sigurðar Jónssonar var kennarástarfið.
Hafði hann unnið við Miðhæjarbarnaskólann í 38
ár, er hann féll frá, þar af 13 ár sem skólastjóri.
Hann var fæddur G. maí 1872, og varð því 64 ára
gamall. Mátti segja, að hann væri cnn á besta aldri,
og starfsþrek hans og áliugi fyrir fræðslumálum
og öðrum velferðarmálum barnanna virtist óbilað.
Hann hafði að vísu verið sjúkur um tíma, síðasl-
liðinn vetur, en sýndist vera búinn að ná sér all-
vel eftir þann sjúkleik. Kom því vinum lians mjög
að óvörum, er hann hvarf svo skyndilega eftir fárra
daga legu. Var banamein hans skæð lungnabölga.
Sigurður heitinn Jónsson starfaði mikið að ýms-
um opinberum niálum, auk sinna aðalstarfa. Verð-
ur eigi farið út i að rekja eða ræða um störf hans
hér. En óhætl er að fullyrða, að hann vann sér
hvarvetna virðingu og traust fyrir dugnað og ósér-
plægni. Og með nemendum sínum og samkennur-
um var hann óvenjulega vinsæll maður. — Eg,
sem þetla rita, átti því láni að fagna að kynnast
Sigurði sál. og starfa með honum, bæði að skóla-
málum og málum Goodtemplara. Tel eg liann einn
hinna mætustu manna, er eg hefi kynnst. Hann
var prýðilega vel greindur, menntaður og mikill
mannkostamaður, góðgjarn og réltsýnn. Hann var
glaðlyndur og ljúfur í umgengni, hafði jafnan
spaugsyrði og glaðleg svör á reiðum höndum, og
kunni manna best að örfa aðra til saklausrar gleði,
hvorl sem var við hversdagsstörf, eða þá, er
menn voru samankomnir til mannfagnaðar. í störf-
um sínum var hann framúrskarandi sainviskusam-
ur og reglusamur og mikill eljumaður. Störf hans i
þágu æskulýðsins í þessum bæ eru mikil, og það
fordæmi, er hann gaf, fagurt. Mætlu sem ílestir
unglingar taka sér
slíka menn til fyrir-
myndar, sem Sigurð-
ur var. Þá yrðu mörg
sæli i þjóðfélaginu
vel skipuð.
Sigurður Jónsson
var tvíkvæntur. Fyrri
konu sína, Önnu
Magnúsdóttur, missti
hann 1917, eftir 18
ál’a SambÚð. ÞaU Siguröur Jónsson
eignuðust tvö börn, sem bæði eru á lifi: Steinþór,
Mennta-skólakennari og Guðrún, gift Gísla Gesls-
syni, bankamanni. — Síðari kona Sigurðar, Rósa
Tryggvadóttir, liíir rnann sinn ásamt þremur dreng'j-
um þeirra: Hróari, Tryggva og Konráði, sem allir
eru í bernsku.
Jarðarför Sigurðar Jónssonar fór frani 24. júni
að viðstöddu miklu fjölmenni. í barnaskólaportinu
söng flokkur barna kveðjuljóð frá skólabörnum,
er orkt höfðu verið af ritstjóra Æskunnar, og fara
þau hér á eftir:
Við komum hér með klökkri lund
að kveðja göfgan mann,
er fram á heljar hinnstu stund
að hugsjón stórri vann.
Við kveðjum sterka stjórnandann,
er stýrt hjá boðum fékk,
og friðarvininn, foringjann,
er fyrst til verka gekk.
Við kveðjum góða kennarann
og kærleiksríkan vin,
og munum ávallt muna hann
við minninganna skin.
Og hjartans þökk í hinnsta sinn
nú hrærð við færum þér.
Hún stígur hátt í himininn,
lil hans, er hörnin sér. M. jónsdóttir