Æskan - 01.03.1943, Side 3

44. árgangur ♦ Reykjavík, marz—april 1943 ♦ 3.^-4. tölublað
E. Unnerstad:
A ævintýraleiðum.
Framhaldssaga.
ELLEFTI KAFLI
Hér segir frá ægilegu ævintýri i frumskóginum.
Þar koma óarga dýr við sögu og villimaður með
gleraugu.
Hann vaknar ekki fyrr en Li stendur við rúm-
stokkinn hans með heljarstórt glas, fullt af ís-
kældri mjólk, og lirokaðan disk af ljúffengu
brauði. Nú er langt síðan hann hefur drukkið
jnjólk, og honuxn þykir liún dásamleg, þó að liann
væri ekkert mjólkurbarn lxeima. Ef liann aðeins
vissi, livað súrmjólk er á ensku, þá gæti hann
beðið um hana í hádegisverð!
Svo fer harni til veitingamannsins og fær skipt
pundsseðlinum sínum. Síðan fer hann út og leitar
að blómabúð, þar sem hann geti keypt blómafræ
handa Lillu. En hvernig sem hann leitar, finnur
hann enga, og hann getur engan spurt, þvi að
hann veit ekki, hvað fræ heitir á neinu máli öðru
en sínu eigin. En liann kaupir fallegan skeiðar-
hnif með útskornu skafti, handa sjálfum sér eða
Palla — hann er ekki viss um, hvort hann tímir
að gefa hann — og kórallamen handa Möggu.
Myndavélin dinglar um hálsinn á honum, eins og
hann væri amerískur ferðalangur, og hann tekur
eina og eina mynd, hér og hvar, þar sem hann sér
eitthvað skrítið. Hann rekst líka á stað, þar sem
myndir eru framkallaðar, og liaim skilur þar eftir
tvö fyrstu filmukeflin, sem hann tók á i ferðinni.
Síðan fer hann aftur heim i gistihúsið. Hanni
frændi bíður hans þar, dálítið órólegur.
„Heyrðu, Úlli, livernig lízt þér á að skreppa
tímakom út i sveit?“ segir liann. „Ég hitti gamlan
kunningja í gær. Við sigldum saman á yngri ár-
um. Hann hefur átt heima hér á Java i sextán ár,
er giftur og á sæg af krökkum. Hann vildi ólmur,
að ég sendi þig út eftir til lians með lestinni í
fyrramálið. Krökkunum lians þætti það skemmti-
leg tilbreytni, og þú hefðir meira gaman af að
vera þar en liér. Þar nær fmmskógurinn alveg
heim í hlaðvarpa, og margt fleira sæir þú nýstár-
legt. Það er líka orðið langt síðan þú hefur hitt
nokkra jafnaldra þína.“
Úlla fannst þetta býsna lokkandi tilhugsun.
Frumskógurinn! Hann á sögu heima, sem heitir
Dætur frumskóganna. Hún gerist að vísu í frum-
skógum Ameríku, en hún er rosalega skemmtileg.
Kamiske er eins skemmtilegt i frumskógum Java.
„Hann heitir Peterson,“ lieldur Hanni áfram.
„Ég gleymdi að spyrja hann, hverrar þjóðar
Icona lians er. En hún er sjálfsagt ágæt, úr þvi að
hún er gift Kalla gamla P., eins og við vorum
vanir að kalla liann í þann tið. Verst að hann varð
að fara heim í morgun, annars hefðirðu getað
verið honum samferða. En þú ratar sjálfsagt, .og
svo kem ég að viku liðinni og sæki þig. Hann kem-
ur á móti þér á stöðinni i Buraja. Þar áttu að fara
úr lestinni. Þú hlýtur að þekkja hann. Hann er
grindhoraður, alveg hvíthærður, með stór gler-
augu og hrukkóttari en nokkur maður, sem þú
hefur séð. Og svo er hann haltur.“
Hanni leggur báðar hendur á axlir Úlla.
„Á ég nú annars að þora að senda þig svona
einan þíns liðs?“ segir hann og horfir rannsak-
andi augum á liann. „Auðvitað ætti ég að fara
með þér, en mér er engin leið að hverfa frá í svip-
inn. Heldurðu að þú getir bjargað þér einn?“
„Hvað ætli ég geti það ekki,“ svarar Úlli borgin-
Úlli gengur til hans, tekur í
hattbarðið og spyr: „Where
is mister Peterson?14 Hann
hristir aðeins höfuðið, rang-
hvolflr augunum og hellir úr
sér flóði af undarlegum, fram-
andi orðum, sem eru alveg
óskiljauleg fyrir Úlla.
23