Æskan - 01.03.1943, Page 13

ÆSKAN
Höfðingiiin laut niður að honum til þess að vita,
livað að honum gengi. Drengurinn kjökraði eitt-
hvað á máji, sem Jósep og María skildu ekki.
Höfðinginn reyndi að hugga hann eftir mætti.
„Hvað er að litla vesalingnum ?“ spurði María
í meðaumkunartón.
„Þessi litli drengur er sonarsonur minn. Hann á
að erfa hér auðlegð og völd, en hann varð blindur
á þriðja ári. Einhver veikindi komu í augu hans,
sem rændu hann sjóninni. Hann er nú sjö ára og
grætur oft út af ýmsu. Hann grætur t. d. oft vfir
því að geta ekki séð sólina og runnana, sem vaxa
hérna og fylla loftið þægilegum ilmi. Hann grætur
líka oft yfir því að sjá ekki mömmu sína, pahba
sinn og mig. Núna grætur hann yfir því að geta
ekki séð drenginn ykkar. Honum líður oft illa af
þessu, er svo einkennilega lengi að sætta sig við
þetta. Allt hefur verið gerf til þess að liann fengi
sjónina aftur. Það liefur verið farið með hann til
helgra brunna og augu hans þvegin úr vatni þeirra.
og það liefur verið farið með hann til allra lækna,
sem við þekkjum. en ekkert hefur gagnað. Hann
liefur lialdið áfram að vera í sama myrkrinu og
áður og harpia að sjá ekki það, sein lionum er
kærast.“
Þegar litli Arabadrengurinn fór að skæla, beind-
ist athygli Jesú að honum. Nú horfði liann á dreng-
i nn meðaumkunaraugum.
„Mamma, ég ætla að liugga litla drenginn og
þurrka tárin úr augum hans,“ sagði Jesú og gekk
þvi næst til drengsins. Með harnshöndum sínum
strauk Jesú kinnar og augu drengsins. Tárin véku
undan litlum lófum hans. Svo stóð hann frammi
fvrir drengnum, feiminn, eins og hann vissi ekki,
hvað liann ætli af sér að gera. Hann ldjóp þvi
næst til móður sinnar, þaut upp í fang hennar og
lagði hlendumar um háls hennar og sagði:
„Mamma min.“
Skyndilega hirti yfir andliti litla Arahadrengsins.
„Afi minn,“ sagði hann. „Litli, ókunni drengur-
inn hefur þurrkað hurtu myrkrið úr augum min-
um. Nú get ég séð hann og þig og allt, sem er hér
inni. En live litli drengurinn er fallegur."
Ben-al-liússein Iiorfði liissa á sonarson sinn.
Þvi næst leit liann á Jiesú, sem sat rólegur i kjöltu
móður sinnar.
„Hvers vegna varð drengurinn allt í einu svona
glaður?“ spurði Maria, sem skildi ekki það, sem
hann liafði sagt við afa sinn.
„Hann segir, að drengurinn þinn hafi þurrkað
hurtu myrkrið úr augum sér. Hann segist sjá okk-
ur öll.“ '
ðosecs)c«3aiiC«9css3*eciS*3c!ifts*íaií!Aí3i6»csrtí3egc3Æs#r^o?scss3eK5iasacsrt
9C
LlSl.
Hann Kusi er grár, eins og krapaél,
og kom inn í heiminn um Góulokin.
Og honum var fagnað fádæma vel
af fjörugum krökkum og allur strokinn.
Hann litaðisl um, það var lítið fjós
og lágt undir ris og skuggsælt inni.
Svo baulaði Kusi og hað um ljós
og hrölti við hliðina á jnömmu sinni.
En úti söng hriðin með þungum þyt
sitt þrumandi ljóð — um nótt og skugga. |
Og aumingja Kusa fannst ekkert vit, |
að ausa snjónum á fjóssins glugga.
Nú kannast ýrnsir við Kusa þann
og kurteisi’ að sýna’ ’honum þykir betra. |
— A afmælisdaginn sinn ösltrar hann:
„Ég er, skal ég segja þér, niu vetra.“
Óskar I>órðarson irá Iiága.
5œ@3!DB9ai83eSCSSlBSCíS3®*CS»ÐeSC5Ail!fce»3íröígCi33e9C5S38SCiSeScf:iE«SCi»
Maria leit á Jesú og þrýsti honuin svo að hrjósti
sér. Hún sagði ekki neitt, en í Iijarta sér fann liún
til þakklætis og ánægju yfir drengnum sinum.
„Hann mun verða mikill meðal allra þjóða,“
hafði engillimi sagt.
33