Æskan - 01.10.1945, Page 18

ÆSKAN
Trúirðu því?
Fyrir hverja krónu, sem varið var til þess að efla
og auka menntun manna hér á landi árið 1943,
var rúmum tveim krónum eytt fyrir áfengi.
Fyrir hverja krónu, sem varið var til þess að
halda uppi lögum og reglu í landinu, var um það
bil tveim krónum og fjörutíii aurum varið fyrir
brennivín.
Fyrir hverja krónu, sem varið var til þess að
aulca heilbrigði manna, lijúkra sjúkum og leita
þeim lækninga, berjast gegn berklaveiki og alls
konar líkamlegum meinum, var fimm krónum og
fimmtíu aurum fleygt fyrir áfengi.
Fyrir hverja krónu, sem varið var til þess að
lialda uppi kirkju og kristnilialdi í landinu, var ell-
efu krónum og fimmtíu aurum sóað fyrir vínföng.
Okkur íslendingum er það mjög viðlcvæmt, ef
einhver, t. d. útlendingur, dregur í efa, að við séum
vel siðuð þjóð og sannmenntuð.
En finnst ylckur þessar staðreyndir bera því vitni,
að við séum það?
Viðs vegar um allt land vantar skólaliús, hæði
fyrir eldri og yngri nemendur. Iþróttahús vantar og
íþróttavelli. Sjúkrahús vantar og hressingarhæli.
Kirkjur vantar. Við höfum ekki efni á að reisa þess-
Bjössi bolia.
,i „aM.
IIt'II htfm |iiA.iii,ii
1. „HeyrSu, Bjössi, þú œttir ekki aö
standa þarna viS vegginn, af því aö
þaS er frostlaust,“ kalla strákarnir.
Þeir benda á snjóinn á þekjunni, scm
hangir fram af þakskegginu.
2. „O, ætli ég standi ekki þar, sem
mér sýnist,“ scgir Bjössi bolla og reig-
ir sig svo, aö hann er nærri dottinn
aftur á bak. Hann Iætur nú ekki hvern
sem er skipa sér fyrir, drengurinn
3. En í sama bili rennur snjóskriSan
fram af brúninni á þakinu. Bjössi rek-
ur upp voSa öskur, sem heyrist marg-
ar bæjarleiSir, en hann kiknar undir
þunganum og fcr á bólakaf í snjónum.
4. Strákarnir verSa svo liræddir, aS
þeir vita ekki fyrst, hvaS þeir eiga aS
gera. Þeir hoppa og snúast liver um
annan, en einn stendur bara og gólar
út í loftið.
5. Loksins álta þeir sig á, aS ekki
hjálpar þetta. Þeir fara í ósköpum aS
leita aS skóflum til þess aS grafa
strákinn upp úr snjónum, dauSan eSa
lifandi.
G. En það er ekki lilaupiS að því aS
finna neitt, og eins og vant er, eru
allar skóflur týndar, þegar á þeim þarf
að halda. Og Bjössi kraflar sig upp
sjálfur, á meSan þeir leita.
11«