Æskan - 01.04.1958, Blaðsíða 6

ÆSKAN
1
í FLUGFERD
MEO SðREN OG ÖNNU
★
SVlÞJÓÐ.
„Þið skiljið víst, hvers vegna Stokk-
hólmur er kallaður „Feneyjar Norð-
urlanda," sagði pabbi, „því að, eins
og þið sjáið, liggur borgin mitt í hinu
bláa vatni. Það er eins og húsin standi
utan í klettunum, bæði á eyjunum og
á bökkum Málaren. Þessar litlu kletta-
evjar við ströndina eru kallaðar skar
(sker) og vatnið fyrir innan þær Skár-
gárden (skerjagarðurinn).“
Börnin horlðu niður yfir borgina.
Þau voru fyrir vestan hana, og ekki
leið á löngu, áður en þau þutu eftir
hinni breiðu, steyptu braut milli lágra
kletta á Bromma flyghamn (flughöfn).
Þau óku eftir breiðum vegum til
Stokkhólms.
„ó, við erum öfugu megin á veg-
inum,“ sagði Anna allt í einu.
„Já, veiztu það ekki?“ sagði Sören.
„í Svíþjóð er vinstri handar akstur.“
Hann hafði einu sinni komið til
Malmö, svo að hann áleit sig vita allt
um Svíþjóð.
Þau óku meðfram vatninu — Málar-
en, fram hjá Stadshuset — það er ráð-
hús Stokkhólms. Það er með háum
turni með þremur gullnum kórónum
— það er merki Svíþjóðar — efst. Þau
óku framhjá óperunni og þaðan gátu
þau séð konungshöllina. Pabbi sagði,
að höllin væri mjög fræg bygging.
Börnunum fannst hún að vísu aðeins
vera stór ferkantaður kassi, en fyrst
pabbi sagði, að hún væri fræg, hlaut
það að vera rétt.
Strætisvagninn stanzaði við litla
byggingu niðri við höínina. Þar lá
mikill fjöldi lítilla, hvítra, gufuknú-
inna báta, og sumir þeirra á le'ið út i
skerjagarðinn, því að þar eiga margir
Stokkhólmsbúar sumarbústaði eða
sommarstuga.
Þau tóku nú ferðatöskurnar sínar
og héldu til hótelsins, þar sem þau
ætluðu að búa. En börnunum gekk
ekki vel að komast yfir göturnar.
„Það er líka asnalegt," sagði Anna,
„þegar manni hefur verið kennt allt
sitt líf að líta fyrst til vinstri og síðan
til hægri, að eiga þá allt í einu að
skipta um.“
Á meðan pabbi liringdi til herra
Carlsson, sem hann ætlaði að heim-
sækja, lágu Sören og Anna úti í glugga
og virtu fyrir sér umhverfið. Þau sáu
mörg skilti, sem þau gátu ómögulega
skilið. Sören skildi þó fljótt, að þetta
bio, sem sýndi ritfilm með Kalla Anka,
var kvikmyndahús, sem sýndi teikni-
mynd með Andrési Önd.
Pabbi sagði börnunum, að hann
þyrfti að vera nokkra daga um kyrrt
i Stokkhólmi. Á meðan áttu Sören og
Anna að sigla til Gautaborgar, ásamt
sænskum dreng, sem hét Olle. Hann
var sonur herra Carlsson.
„Þetta er löng leið, er það ekki?“
spurði Sören.
Bókasafn í skólanum.
„Jú,“ sagði pabbi, „þetta er þriggja
daga ferð, en þið skuluð strax fara að
hlakka til, því að þetta er svo skemmti-
leg leið.“
Núxhéldu þau út á „Skansinn".
Þau óku í sporvagni og sátu í sláp-
vagnen á 14. línu. Slápvagn er vagn,
sem er tengdur aftan í sjálfan spor-
vagninn.
Á leiðinni fengu þau að vita, að
skoði maður Skansinn, er jrað næst-
um eins og að ferðast um alla Svíþjóð
frá norðri til suðurs. En ef maður
gerði það, tæki það 1 dag og 9 klukku-
tíma með lest. En að „íerðast" á
Skansinum tekur aðeins um 2 tíma.
Þarna var mikið að sjá. Þarna voru
sveitabæir, myllur, kirkjur og hús frá
öllum hlutum Svíþjóðar. Þarna var
víða fólk í þjóðbúningum, sem sagði
gestunum frá lifnaðarháttum fólks í
gamla daga. Á tveimur tímum heim-
sóttu Sören og Anna Lappana norður
í Lapplandi, þau komu í Vermaland,
í Dalina og syðst komu þau á Skán.
Um kvöldið voru hljómleikar á Skans-
inum. Flottans musikkár (árhljóm-
sveitin) lék. Síðan voru dansaðir þjóð-
dansar og Anna þekkti einn dansanna.
Hann hét „Tre vackra flickor i en
ring“ (þrjár fallegar stúlkur í hring).
Daginn eftir óku þau í gegnum alla
borgina með sporvagni. Hann var
■ blár á litinn, eins og allir sporvagnar
í Stokkhólmi. Þetta var á línu 4, og
með honum komust þau i gegnum
alla borgina. Fyrst komu þau út á
eyna, þar sem konungshöllin stendur.
Jú, hún er nú falleg, samt sem áður,
og reisuleg, þegar maður skoðar hana
betur, og ekki bara „stór, ferhyrndur
kassi".
„Héma á eyjunni er elzti hluti
borgarinnar," sagði pabbi. „Hann er
54