Æskan - 01.09.1958, Blaðsíða 16

Miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiaiiitiiiiiuiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiir n
| Elzta og útbreiddasta § (\ i
barnablaöiö. j
^ ii
llllll1llllllllll«IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHll»*t'|ll,lj|
- g
Æslcan inn á hvert I
BJÖSSI BOLIA
Teikningar: J. R. Nilssen. — Texti: Johannes Farestveit.
iiiiiiiiiiiii
1111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111)11111111111111111111
Pétur vinnumatSur liorfir á Bjössa
snúa hverfissteininum. „Lof mér að sjá,
hversu liratt jiú getur snúið steinin-
um,“ segir Pétur, þegar Óli er búinn að
leggja á Ijáinn. Bjössi stígur af öllum
kröftum til að sýna sig. Þá er Pétur
ekki seinn á sér og stingur lurkinum
undir steininn. Nú skal vera gaman.
Keðjan slitnar um leið og steinninn
hoppar upp úr kassanum og skoppar
fram hlaðið og niður brekkuna. Karl-
arnir brugðu háðir við og tóku á sprect
á eftir steininum, en hrekkan var hrött
og Jieir drógust aftur úr. Neðarlega i
brekkunni þýtur hverfisteinninn i
gegnum heystakk.
Helga er fyrir neðan að raka. Þar
sem hún er svo heyrnarsljó, heyrir hún
ekki ópin í körlunum. En hún lítur
upp um leið og steinninn fer i gegnum
heystakkinn og ])á tók hún heldur hel-
ur til fótanna. „Þetta iilýtur að vera
einn af þessum fijúgandi diskum eða
Ioftsteinum, eins og þeir kalla það.“
„Guði sé lof,“ stynur Óli, þegar liann
sér að liún sleppur undan steininum.
Það stoðar ekkert, þó karlarnir Iilaupi
sem fætur toga. Þeir ná ekki steinin-
um. Niðri við skógarjaðarinn eru rcfa-
búrin hans Óla, og heldurðu ekki að
steinninn hrjótist í gegnum eitt búrið?
Befurinn Mikki verður svo hræddur,
að hann lioppar upp i netið í skelfingu
sinni. En þegar hættan er liðin hjá,
kemur hann auga á gatið í netinu og
er ekki seinn á sér að hlaupa út í frels-
ið. Karlarnir sjá bara i skottið á hon-
um, um leið og hann þýtur inn i skóg-
inn.
Þeir finna leyfarnar af liverfissteiii-
inum nokkru neðar. Hann hefur lent á
stórum steini og brotnað þar í Jiúsund
inola. „Ekki þýðir að tína þetta upp,“
segir Óli. Pétri líður illa. En það vei'ð-
ur ekki mikið eftir af kaupi hans, ef
hann á að borga skaðann. En það verð-
ur að hafa það.
SJcrýtlttr.
Augnlæknirinn: „Hvernig fellur Mariu
litlu við nýju gleraugun?“
Mamma: „Mér hefur verið alveg ómöga-
legt að fá hana til að setja þau upp, svo
að ég hef sett þau á hana á kvöldin, þeg-
ar hún er sofnuð, og látið hana vera með
þau á nóttunni."
Drengur: „Ég vil kaupa liandsápu, og ég
vil að það sé fjarska sterk lykt af henni.“
Kaupmaður: „Og til hvers á það nú að
vera ?“
Drengur: „Ég vil að mamma finni það á
lyktinni, þegar ég er nýhúinn að þvo mér,
svo að hún skipi mér ekki að þvo mér
aftur.“
Hann. „Skriftin cr svo dauf, að ég
ekki lesið hana.“
Hún: „Já, sjáðu til. Ég var að skrifa
mömmu leyndarmál, svo að ég hef hcU
vatni í blekið, til þcss að segja það í há'f"
um hljóðum."
120