Æskan - 01.03.1987, Blaðsíða 49

17. En hún var svo áköf við berjatínsluna að
hún gleymdi að þylja. Þá komu bjargbúar
og námu hana á brott. Þeir voru henni góðir
og varð henni ekkert að meini annað en það
að henni hvarf fremsti liður á litla fingri.
18. Henni hafði verið hin mesta kvöl að því
að þurfa að gefast bjargbúa þeim er sóttist
eftir að eiga hana. Hún var því afar glöð yfir
að Andri hafði frelsað hana. Þegar hún rakti
ættir sínar kom í Ijós að þau Andri voru
fjarskyld.
19. Þau sigldu heim á bátnum og tóku með
sér alla dýrgripina. Andri var nú orðinn
margfalt auðugri en bróðir hans. Ekki leið á
löngu uns hann hélt brúðkaup sitt og stúlk-
unnar.
20. En Nikulás taldi sig vita hvernig bróðir
hans hefði komist yfir auðæfin og hafði hug
á að reyna sjálfur. Hann vissi að bjargbúar
og tröll voru á ferð að kvöldi jóladags og
sigldi þá að Brimskeri.