Æskan - 01.02.1990, Side 35

- Góðan daginn, segir
Lóa þegar þau eru komin
fast að tjaldinu. Það\eru
m'kil ósköp h'vað
blessuðu fólkinu verður
rnikið um þetta. Konan
ntissir allt niður úr bol-
ianum sem hún er að
drekka úr og maðurinn
stekkur á fætur eins og
hann hafi brennt sig.
begar þau átta sig fara
þau að hlæja.
~ Afsakið þið. Við áttum
ekki
v°n á neinum hér,
se8ir konan
~ Við erum í tjaldi hér
rétt hjá. Við komum í
8ær, segir Hrói.
~ Hafið þið verið hér
len8i? spyr Búi.
~ Nei, bara fáa daga,
syarar hún.
~~ Þið vera ein, eða
Pabbi og mamma vera
með? spyr maðurinn á bjöguðu máli.
~ Við erum ein. Við erum í fríi í heila
Vlku, svarar Lóa.
~ Við ætlum að ganga á fjöll og tína
a le8a steina, segir Búi.
~~Við líka tína steina, segir maðurinn.
Nú heyrist þrusk frá tjaldinu og strákur-
mn kemur út. Hann nemur staðar þegar
nn sér þau og virðir þau fyrir sér með
SVlP sem gefur til kynna að honum lítist
eint ekki á þau. Hann er aðeins lægri
n Búi sem merkir reyndar að hann er
m|bg smár því að Búi er ekki hár í loftinu.
arið er stutt, hræðilega illa klippt og
f°tln óhrein.
Þetta er Pétur, segir konan.
Hæ, Pétur, segir Lóa.
ekk6tUr ^'tUr saman tönnum og svarar
Hann vera voða feiminn, segir
maburinn.
g. Við héldum kannski að hann væri
nrnana, segir Lóa og brosir til Péturs.
að ann lua koma með okkur að leita
Jteinum efhannvill, segir Hrói.
p - tf.1 tu Það? spyr konan og snýr sér að
étursvararekki. Hannsnýstáhæliog
SenS.Ur bun. Þau horfa á eftir honum þar
anu gengur niður að læknum.
Bg ann Pétur á bágt, segir konan.
eins^H Verba é*11 eln eytu og líta á hana
meka ^ ^aU væntl Þess aÞ fá að heyra
Nann hafa mjög slæmar taugar,
segir
maðurinn.
- Viö þekkjum mömmu hans og pabba.
Við tókum Pétur með í þessa ferð til að
sjá hvort honum batnaði ekki ef hann
væri einn með okkur uppi á fjöllum. Ef
það dugar ekki verður hann að fara á
sjúkrahús, segir konan.
— Við finna hér steina. Við vera
jarðfræðingar, segir maðurinn.
- Hefur Pétur verið slæmur á taugum
lengi? spyr Búi og það eru tár í stóru
dökku augunum hans. Hann vorkennir
Pétri svo mikið.
- í nokkur ár og það verður alltaf verra
og verra, segir konan.
- Það vera best að þið bara láta hann
í friði. Hann vera hræddur við ykkur,
segir maðurinn.
- Það skulum við gera. En það er rétt
að þið vitið að við eru ekki eina fólkið
hér, segir Búi.
- Nei, það er maður í tjaldi rétt hjá
okkur. Hann erfrekja og dóni, segirHrói
og verður reiður um leið og hann man
eftir manninum.
- Þið skulið passa að hann komi ekki
of nálægt Pétri, segir Lóa.
- Hvernig frekur? spyr konan.
- Hann varð alveg vitlaus af því að við
vorum að hlusta á músík í ferðatæki sem
ég er með, segir Búi.
- Þú hafa ferðatæki með þér? spyr
maðurinn hissa.
- Já, maður verður að vita hvað er að
gerast í heiminum, segir Hrói og er á svip
eins og hann sé sextugur.
- Við þorum ekki að
nota það fyrr en karlinn
er farinn, segir Lóa.
- Við látum hann ekki
koma nálægtPétri. Þakka
ykkur fyrir að segja okkur
þetta, segir konan.
-Þaðvarekkert. Gangi
ykkur vel með Pétur, segir
Lóa.
Þau kveðja og leggja af
stað í leit að steinum.
Þegar þau eru komin spöl
frá tjaldinu sjá þau Pétur.
Hann situr á steini og
fylgist með þeim. Þegar
hannsérað þau hafa tekið
eftir honum rennir hann
sér niður í flýti og gengur
burt.
- Ég ætla að safna
steinum þangað til ég á
eins mikið safn og Þura í
Furuvík, segir Lóa og
skoðar með aðdáun rauðan Jaspis sem
hún hefur fundið.
- Þá máttu herða þig. Hún á mesta safn
á Islandi, segir Búi.
- Og þó að þú finnir þúsund steina er
ekki víst að þú eignist safn eins og Þura.
Hún er sú eina á landinu sem á Víðbláin
og slík gersemi liggur ekki á lausu, segir
Hrói.
- Ég veit, ég sá myndir af honum í þætti
í sjónvarpinu. Ég hef aldrei séð eins
fallegan stein, segir Lóa.
- Það er ekki von. Ég er viss um að
þetta er fallegasti steinn sem til er, segir
Búi.
- Hann hefur hvergi fundist nema hér
á íslandi. Hann er þekktur um allan
heim, segir Lóa.
- Mér finnst að Þura ætti ekki að hafa
hann hjá hinum steinunum. Hún æti að
geyma hann í læstu hólfi, segir Hrói.
- Til hvers er að eiga fallega hluti ef
enginn má sjá þá? spyr Búi.
- Þegar ég er búin að finna Víðbláin
ætla ég að geyma hann úti í garði svo að
sól, tungl og stjörnur geti sent honum
geisla daginn út og inn, segir Lóa.
- Og þegar skýjað er og engin glæta
nokkurs staðar varpar hann þeim til baka
í skærum bjarma sem sindrar langar
leiðir, segir Búi.
- Ég verð að finna hann, segir Lóa.
-Já, já, við finnum hann á morgun en
nú skulum við koma heim að borða,
segir Hrói.
Æskan 39