Æskan - 01.02.1991, Qupperneq 26

Knáir krokkar í s
FramhQldssagQ eft
Krakkarnir hafa ráðið það af
frásögn Láru að Ted og Hera
hafi stolið Víðbláni. Þau
skýra Skeggja - sem raunar
heitir það! - frá málavöxt-
um. Hann hefur samband
við lögregluna í Furuvík um
talstöð. Síðan er haldið af
stað í jeppa Skeggja á eftir
þjófunum ...
Lára er þögul og innan
skamms sér Lóa að hún er sofn-
uð.
- Ég vona bara að Lára verði
hún sjálf þegar hún vaknar aftur,
segir Lóa.
- Já, það verður hún trúlega.
Hún hefur gott af að hvíla sig,
segir Skeggi.
- Það er skrýtið að hún skuli
vera svona ákveðin. Meðan hún
var Pétur var hún alltaf að skæla
og væla. Hún var öll önnur, segir
Lóa.
- Hún hefur ekki verið með
sjálfri sér. Ætli þú hefðir ekki
orðið hrædd að vita ekki einu
sinni hver þú varst. Og eina
fólkið, sem þekkti þig, hefði
haldið að þú værir strákur, segir
Skeggi.
- Úff, jú, ég hefði ekki lifað
það af, segir Lóa.
- Er ekki hægt að fara hraðar?
spyr Hrói sem þykir ferðin ganga
hægt.
- Það er erfitt í þessu myrkri,
svarar Skeggi.
- Ég er bara svo hræddur urn
að þau sleppi, segir Hrói.
- Vertu rólegur. Það verða aðr-
ir en við sem góma þau, segir
Skeggi.
Búi lítur kvíðinn út um glugg-
ann. Nú aka þau með fjallinu.
Þétt upp við það. Ef kæmi skriða
á bílinn gætu þau öll dáið.
- Getur ekki kornið skriða
hér? spyr hann.
- Ég held varla. En við getum
fengið steina á bílinn. Ég verð
bara að aka hér af því að hraunið
fyrir neðan er ófært, segir
Skeggi.
- Ég vona að við lendum ekki í
fleiri skriðum í nótt, segir Lóa
og það fer hrollur urn hana.
- Það er mest hætta á skriðum
í kringum lækina. Það eru tveir
stórir lækir hér framar og þar er
eins gott að spýta í, segir Skeggi.
Innan skamms koma þau að
fyrri læknum. Skeggi fer út úr
bílnum og skoðar hvar sé best að
fara yfir hann.
- Mér líst ekki á þetta. Hann
er orðinn brúnn og bólginn. Það
getur komið skriða á hverri
stundu, segir hann.
- Drífum okkur þá strax yfir,
segir Hrói.
- Við gætum fest okkur og
fengið skriðuna á okkur, segir
Skeggi.
- Getum við farið aðra leið?
spyr Lóa.
- Nei, hraunið er fyrir neðan
og fjallið fyrir ofan. Ef skriðan
hleypur núna verðum við að
snúa við.
Skeggi og Snúður ræða saman
á dönsku og börnin skilja ekki
mikið þó að þau hafi lært hana í
einn vetur.
- Ég skil bara „farvel" og þeir
eru ekki búnir að segja það,
hvíslar Hrói.
- Nei, asni, það þýðir bless,
segir Lóa.
- Við förum yfir ef þið hafið
ekkert á móti því, segir Skeggi.
- Ég er á sama máli, segir Hrói.
Lóa og Búi kinka kolli.
Svo sígur Skeggi af stað. Það
dugir ekki að aka með neinum
látum því að þá gæti vélin blotn-
að og bíllinn drepið á sér.
Bíllinn silast út í lækinn, hægt
og bítandi, og skröltir yfir stein-
ana einn af öðrum. Allt í einu
stingst hann niður að framan.
Eitt hjólið hefur lent í djúpa
holu. Búi lítur yfir í fjallið eins
og hann eigi von á að sjá það
koma niður yfir þau þá og þegar.
Þau standa á öndinni. Skyldi
jeppinn drepa á sér! Nei, hann er
seigur og eftir mikið mas tekst
Skeggja að bakka upp úr hol-
unni. Svo þræðir hann fyrir hana
og nær bakkanum hinum meg-
in.
Allir anda léttar. Skeggi ekur
áfram upp á hæð sem er fram
undan og þegar þau eru rétt
kornin þangað heyra þau hávaða
að baki sér.
Skriðan er fallin.
26 Æskan