Æskan - 30.06.1901, Blaðsíða 3

71
og hégómlegt fyrirtæki. Eg ætla að gefa
þér ennl'iá annað ráð . . .
„Talaðu— talaðu þá!“ muldraði konung-
urinn með veikri rödd.
„Þú ætlaðir að byggja sjö sinnum sjö-
lyft musteri, sem átti að bera vott um
frægð þína og veldi þitt. Bygðu þá þetta
musteri til þess, að það sé hús, þar sem
ráttlæti sé ætíð í frammi haft; þar sem
allir læri gott og fagurt; þar sem þeir
svöngu séu rnettir, allir syrgjandi huggaðir,
hinir sjúku læknaðir, og hinir þreyttu geti
fundið hvíld og hressing. Því óg segi þér
það, þú konungur, að það er ekki á dauð-
an stein, heldur í hjörtum hinna lifandi, að
konunga]' eða aðrir rita varanlegustu graf-
skiiftina yfir sig.“
Skugginn þagnaði, en konungurinn fann
þó, að hann fylti út í hverja smugu í kring
um hann og svo lá hann Jengi þögull og
hugsandi. Loksins mælti hann:
„Eg ætla ef til vill að reyna að fara að
góðu ráðunum þínum. En segðu mérfyrst.
Hver ertu í raun og veru?“
„Eg er samvizka þín,“ svaraði skugginn.
Ólyktardýrið.
Flest dýr jarðarinnar stór og smáhafa
eitt eða annað ólikt öllum öðrum
dýrum til varnar sér gagnvart árásum ann-
ara skepna. Broddgölturinn hefir harða og
langa brodda út úr húðinni í hára stað;
sé á hann ráðist setur hann sig í kút,
standa þá broddarnir i allar áttir, og er
hann þá. ekki árennilegur ásýndum. ígul-
kerið hefir á sama hátt brodda út úr húð-
^nni. Kolkrabbinn spýtir úr sér dökkum
vökva, gruggast þá sjórinn og getur hann
með því forðað sér. Naut og sauðkindar
hafa vanalega horn til að stanga með, hest-
ar slá með afturfótunum, íýlunginn spýr úr
sér lýsi, og saurgai- með því þann, sem á
hann ræðst.
Einkennilegast varnarfæri hafa ólyktar-
dýrin, sem svo eru nefnd. Þau eru fiest
smá dýr, og eiga heima bæði á Indlandi,
Indlandseyjum og Suður og Norðurameríku,
og eru af þeim ýmsar tegundir, hver annari
ólíkar, en öi) hafa þau það sameiginlegt, að
Þau hafa kirtla undir kviðnum, fulla af
vökva, sem þau geta spýtt úr, á þá, sem
á þau ráðast, og er vökvi þessi ákaflega
daunillur, svo bæði menn og skepnur hörfa
undan þessum ófögnuði.
Nafnkunnast allra þessara. dýra er ólykt-
ardýiið í Norðurameríku. Það á heima í
Kanada, einkum í kringum Hudsonsflóann,
og vestur í Klettafjöllunum bæði norður
í Kanada og suður í Bandaríkjunum
og enda víðar þar norður frá. — Þau
eru á stærð við kött en nokkuð löng eftir
hæðinni, svört á lit með loðnum hvítum
röndum framan af hnakkanum og aftur
fyrir mitt bak, og loðinni hvítri rófu. —
Þau eru langnefjuð og mjónefjuð og fótlág
með fimm hvössum klóm á hverjum fæti.
Halda þau kyrru fyrir á daginn og láta þá
fyrir berastí holum trjám og holum klettaskor-
um, en þegar dimma tekur fara þau á kreik
til þess að veiða orma, skorkvikindi, pödd-
ur, fugla og lítil ferfætt dýr, jafnframt éta
þau líka ber og jurtarætur. Kyrtlarnir
með ólyktarvökvanum eru að tiltölu mjög
stórir, og hafa þau sérstaka vöðva til að
þeyta með vökvanum frá sér, og spýta.þau
honum eina til fjórar álnir aftur undan sór.
Olyktarkyrtlanna nejúa þau þó aldrei nema
þau séu elt, og sjái ekki tök á að forða