Æskan - 31.03.1903, Blaðsíða 7

ÆSK AN.
51
Væri hann lokaður inni skreið hanu út
upp um reykháfinn, og væri hann lokaður
úti, skreið hann aftur á móti inn um reyk-
háfinn. Hvernig í dauðanum átti að fara
með hann?
Pað var hvorki hægt að halda honum
úti eða inni, og var því afráðið, að gefa
hann í burtu. En nú var Luks orðinn of
vel þektur, svo það var enginn, sem vildi
eiga hann. Og það hafði ekki kornið fyrir
nokkurn mann áður, að enginn vildi taka
við gjöf. Jafnvel þrællinn, sem hafði strokið
úr vistinni, brosti aðeins, þegar honurn var
boðinn þessi gamli vinur hans, og kvartaði
yfir því, að hann mundi ekki hafa nægar
hnetur handa honum.
Pví var farið að hugsa um, að Luks
mundi geta haft ofan af fyrir sér úti i skóg-
inum, og var afráðið, að senda hóp af drengj-
um í þorpinu með hann út i skóg síðdegis
á laugardegi. En það hefði verið engu
örðugra að koma bréfdúfu af sér. Hvert
sem drengirnir fóru, var apinn á eftir þeim.
Þegar þeir hlupu, hljóp hann á eftir þeim,
og þegar þeir komu loks heim dauðþreyttir,
sáu þeir, að Luks var að gera gys að þeim
uppi á kirkjumæninum.
Nóttina eftir kom fyrir það versta, sem
nokkru sinni hafði borið við. Þegar kirkju-
fólkið kom til morgunmessunnar var ekki ein
einasta sálmabólc í allri kirkjunni. Þvi ein-
hver hafði verið þar inni, sem hafði notað
þær til þess, að kasta þeim í prédikunar-
stólinn. Sessui nar úr stólunum voru rifnar
í sundur; rennigluggat.jöldin voru öll rifin
í hengla, og meira að segja búið að draga
tvö registur út úr orgelinu. Að guðsþjón-
ustunni liðinni héltkristniboðinnfund. Aðeins
fáir voru á fundinum, en hann stóð yfir
hálfa aðra klukkustund, og enginn fékk að-
vita, hverju þar hafði verið stungið upp á,.
og hvað þar hafði verið samþykt, nema þeir,.
sem við voru staddir. En eini árangurinn
af þessum leynifundi var sá, að vart varð ■
við, að báti var hrundið á flot um miðnætti.
Og í bátnum voru aðeins tveir, annar stærrh
og hann réri, en hinn var aðeins eins og
dálítill drengur að stærð.
2. kapítuli.
Skipið Vulkan lá fyrir akkerum langt frá
landi og var ekki komin dögun áður
sjómaður sá, sem var á verði, varð var við
eitthvert undarlegt þrusk aftur á skipinu.
Sjómaðurinn gekk á hljóðið, og má nærri
geta, hvort honum hefir ekki brugðið i brún,
er hann sá apa, óhreinan og rennandi blaut-
an vera að nudda sig upp við boldangs-
hrúgu, er var á þilfarinu. Var auðséð, að
dýrið hafði verið lengi í sjónum, og var nú
að reyna að verma í sjer blóðið eftir þetta
kalda bað.
Sjómaðurinn var brjóstgóður og gaf apan-
um tvær tvibökur og dálítið „grog“ til þess
að koma fjöri í hann. Og það varð líka
sannast að segja, að hann fékk fjörið. f>ví
ekki voru liðnar margar stundir, áður Luks
var orðinn hæstráðandi á skipinu.
Tíminn mundi ekki endast, ætti eg að
segja frá öllum þeim hrekkjabrögðum, er
hann framdi. En hvað gat það þá verið,
sem hlífði honum fyrir lífshættu þeirri, sem
ávalt vofði yfir honum? Það var hve á-
kaflega hann var uppfindingasamur. Til-
tæki hans voru jafnan hlægileg, og á hverj-
um einasta degi fann hann upp á einhverj.
um nýjum galsa, og úti á skipum þykir
jafnan gaman að öllum nýjungum. Sjó-
mennirnir höfðu ekki mikið að skemta sér