Æskan - 01.03.1905, Blaðsíða 1

"VTTT ártr Eignarrétt hefir:
>='|st.-Stúka lalands (I.O.G.T.
Rvík. Marz. 1905.
Ritstjóri:
sóra Friðrik Friðriksson.
11-12. tbl.
„Guð leiði þig um löginn silfurbjarta
Og láti alla blessun falla' í skaut."
„Já, guð mig leiðir," endurtók hans andi,
„Um unnir blár með sterkum föðurarm,
Og fylgir mér með fisk og björg að landi,
Þá fæ eg aftur hvíist við móðurbarm.
Yertíðarburjun.
Nú hvína vindar, kaldar bárur Jeika,
Með kuldaraustu syngur bafið grátt .
Frá Lindi siglir litjá skijíið veika
Og legst á hlið, því seglið ber við hátt.
Á þyljum stendur sveinn og starir hljóður
Á strönd, er minkar fyrir sjónum hans,
Þar heima á hann hjartakæra móður
Og hugur drengsins flýgur oft til lands.
Hann góðu orðin geymir sór í hjarta,
Ergrátraust mælti'í eyra', er fór hann braut:
Eg hugrór brosi móti stormi stríðum,
Mér stendur hjá í anda móðir væn,
Og kvíðalaus eg ligg í svefni bliðum,
Því Ijúf mig verndar hulin móðurbæn."
Svo talar sveiun, og tárin fara' að streyma,
Með treyjuermi strýkur hann um kinn
Þá situr einmitt hugljúf móðir heima
Og hugsar blítt um kæra drenginn sinn.
Fr. Fr.
„