Æskan - 01.11.1908, Blaðsíða 6

86
Út við hennar yzta skaut
Ofar sjá má roða.
ÆSKAN
Tvær smásögur úr „F r a m t í ð i n n i“.
Hugur stefnir þangað þinn
Þokubjarma að kanna,
Lítur þar með iotning inn
I Ijómann stjörnu hranna.
Einnig þar er sól við sól,
Sýnir nýrra geima,
Endalaust um alheims ból
Öldur lífs þó streyma.
Taki þína’ að sundla sál,
Sífelt verða’ að kafa
Ægidjúp, sem ekkert mál
Og engin takmörk hafa,
Hreld af flugi hugarsveims
Hún fær Ieiðsögn bjarta:
Þunga miðja þessa geims
Það er guðs þins hjarta.
Við það hjarta er heiiög fró,
Himnesk sæla’ og íriður;
Omar þar i æðstu ró
Alheims strauma-niður:
Þaðan strej'mir líf og ljós,
Lífsmagn fjærstu heima;
Þaðan ihn sinn öðlast rós,
Æskan sína hreima.
Lát þú andann leika sér
Lopts um geiminn bjarta;
Sjáðu allan sólaher
Svífa um drotlins hjarla:
Vertu lika lítil sól
Lífs um þunga miðju;
Guðs af ljósi lýstu’ um ból
Ljúft í hvíld og iðju.
Fr. Fr.
Drengur, sem gerði betur en honum var sagt að gera.
Á undan árinu 1899 réðst drengur
til stórs verzlunar-félags í suður-rikjun-
um, sem verzlaði með járnvöru. Hann
vann þar í tvö ár, lagði hart á sig og
komst vel áfram. Þá réð hann af að
ganga á háskóla og búa sig undir æðri
stöðu. Þegar hann kvaddi, sagði for-
stöðu-maður verzlunarinnar við hann:
»Láttu okkur fá að vita, ef þú vilt fá
að komast að hjá okkur aftur«. En
það kom aldrei til þess; en bróðir hans,
17 ára gamall, vildi fá sér atvinnu árið
1899. Hann sótti um vinnu hjá félag-
inu. Forstöðumaðurinn sagði þá við
hann: »Ef þú ert að hálfu leyti eins
góður drengur og bróðir þinn, þá færðu
vinnu hjá okkur«. Þegar yngri bróð-
irinn byrjaði að vinna, sagði hinn eldri,
sem enn þá var á skóla, við hann: »Gerðu
alt, sem þér er sagt að gera, hvað sem
það er, jafnvel þó þú verðir að sverta
skó«. Én hann gerði meira — hann
gerði það, sem honum var ekki sagt
að gera.
Drengir tveir, sem unnið höfðu hjá
l'élaginu i tvö ár, hlóu að honum fyrir
það, hvað hart hann legði á sig og að
hann gerði liluti, sem hann ekki væri
y>skyldugur« að gera. Skömmu seinna
var honum fengið í hendur ábyrgðar-
meira verk, og hann gat leyst það vel
af hendi. Að nokkrum mánuðum liðn-
um þurfti á manni að halda, til þess að
hafa umsjón i vöruhúsinu. Og sú staða
var veitt drengnum, sem ekki þurfti að
láta segja sér alla hluti. Tímar liðu.
Verzlunin var seld, og varð að útibúi
stærstu járnvöru-verzlunar í heiminum.
Þá urðu miklar breytingar, að því er
snerti vinnufólkið alt; en hann varfull-
vissaður um það, að um hann mundi