Æskan - 24.12.1912, Blaðsíða 10

VIII
JÓLABLAÐ ÆSKUNNAR
1912
og við sungum jólasálniana. Ég söng
með að nafninu til, þótt hugur minn
væri á sífeldu reiki.
Mér var órótt í skapi af þvi ég fann,
að ég hafði breytt illa og ranglega við
hana móður mína, sem mér þótti þó
vænst um af öllum mönnum. Mig
langaði svo sárt til þess að leggja hend-
urnar um hálsinn á henni og hvisla
að henni því, sem var orsök í ógleði
minni og órósemi.
Mamma bar svo kaffi og nóg af
ýmiskonar brauði á borðið, og við
fengum nægju okkar af vöfflum og
lummum og kleinum. — »Við búum
svo vel núna«, sagði manna. »Við er-
um ríkari á jólunum núna en i fyrra.
Guð gaf mér heilsu og krafta, svo ég
gat unnið. Allar góðar gjafir eru frá
honum; en bezta gjöfin hans er þó
jólagjöfin, sem hann gaf okkur, þegar
hann gaf okkur son sinn Jesúm Krist
fyrir frelsara og bróður«.
Mamma talaði meira við okkur um
þessi efni og voru orð hennar eitthvað
á þessa leið. Svo kysti hún okkur öli
og óskaði okkur gleðilegra jóla.
Gleðileg jól! Pau orð snertu mig
mjög. Ég fann, hversu sárt það var
að eiga ekki gleðileg jól. Ég reyndi
þó enn um stund að láta á engu bera.
En þegar mamma kom rétt á eftir
með sinn böggulinn handa hverju okkar
systkinanna, þá fékk ég meira enlítinn
hjartslátt. Soffía litla hljóðaði upp yfir
sig af gleði og undrun, þegar hún sá
fallegu brúðuna, sem var í bögglinum
hennar, og Skúli fór óðara að hlása í
lúðurinn, sem hann fékk. En ég sjálfur?
Hvernig varð mér við. er ég reif bréfið
utan af mínum böggli og þar var
komið hvíta skipið fallega, og rauðu
stafirnir blöstu við mér: »Gleðileg jól!«
Ég lagði skipið frá mér á borðið,
grúfði andlitið i hendur mér og hágrét.
Mömmu varð ilt við. Hún hafði
beðið þess brosandi að sjá gleði mína
yfir þessari snotru jólagjöf, en í stað
þess að fagna og vera glaður, fór ég
að gráta.
Hún tók mig i fang sér og vafði mig
upp að sér. Svo sagði ég henni sög-
una af skipinu og mér, hikandi og
stamandi með gráti og snökti.
Ég man vel þá stund, börnin góð«,
sagði afi gamli eftir dálitla þögn. Ég
man líka ofur-vel, hvað hún mamma
mín gerði. Hún ávitaði mig ekkert,
þó ég ælti það skilið, heldur þerraði
af mér tárin, kysti mig og kallaði mig
blessaðan drenginn sinn. Hún tók
Nýja-testamentið og flelti upp jólaguð-
spjallinu og benti mér á þessi orð:
,Yður er i dag frelsari fæddur4. »Hann
fæddist til þess að gefa öllum óróleg-
um hjörtum frið og huggun«, bælti hún
við, »hvort sem það eru lítil og við-
kvæm barnahjörtu, sem titra af angist
og ótta yfir synd sinni, eða það eru
eldri hjörtu, sem eru hrædd og skelfd
yfir syndum sínum og brotum gegn
Guði. Ef við að eins leggjum öll ráð
okkar í hendur hans og felum honum
sorgir okkar og syndir, þá eigum við
í sannleika gleðileg jól«.
Svo leit mamma i augu mín, og ég
sá að hún hafði fyrirgefið mér, og ég
vissi og fann að Jesús hafði gert það
líka. Þá fæddist jólagleðin afturi hjarta
mínu og hún hefir ekki vikið þaðan
síðan, því ég veit, að á jólunum fæddist
hann, sem frelsar frá synd og glötun«.