Æskan - 01.09.1914, Page 1

XVI. árg.
Reykjavík. — September 1914.
9. blað.
Hvað er pað liið dragandi og dulda,
sem dgpst er í /arfugla þrá?
Pað leiðir pá löngum á vegi
og lœtur pá ralað /á.
Á veginum voðalöngum
pá villa bagar ei nein;
peir eiga í eðlinu sínu
svo öruggan leiðarstein.
Peir skunda með skapinu létta
gfir skýhá fjöll og gjár;
peir horfa úr hæðunum niður
í hgldýpis unnir blár.
Peim œgir ei pað, sem er undir,
pá gfir pað liraða peir sér:
í hjörtunum smám er luigur,
sem hálfa leið pá ber.
Og svífandi Ijóða peir lofið
peim lávarð, sem náð sinni af
peim vœngina lénti með löngun,
og leiðarsieininn peim gaf.
Stgr. Th.
^ v-
Jí fohuTÍQÍÍ.
Saga eftir Elsc Robcrtscn.
(Framli.)
Næsti morgun rann upp lieiðskír
og fagur. Það hafði alt af verið hin
mesta veðurbliða síðan þau fóru að
heiman. Og þó að gönguför þessi
væri allerfið, þá gátu þau þó tekið
undir með skáldinu og sungið: »Ó,
ferðalífið frjálsa!« Og þessa frelsis
nutu þau í fylsta mæli. Þau gátu
ekki annað en numið staðar við og
við til að dást að náttúrufegurðinni .
þar sem þau fóru. Stundum lá leið
þeirra um djúpa dali milli himin-
hárra fjalla, stundum fram með
slraumglöðum fjallalækjum eðagegn-
um fagra skóga. Og þegar þau komu
upp á hæstu leitin, þá blöstu við
þeim snjóhvitir jökultindar í fjarska.