Sameining alþýðunnar - 01.05.1938, Síða 9

Snmeming alþýðwmmr
7
um alþýðumönnumi kostur á ágatum
íbúðum með nútímaþægindum, fyrir
helmingi lægra verð en jafugóðar íbúðir
annarsstaðar. Á þann hátt. hefur þegar
á annað hundrað fjö’skyldum í Reykja-
vík, ,sem annars hefðu átt lítils völ um
húsnæði, veitzt það að geta búið í virki-
legum mannabústöðum.
En þetta er engan veginn nóg. Bygg-
ing verkamannabústaða hefur ekki náð
lengra en svara 8fo af árlegri bygging-
arþörf íbúða í Reykjavík á síðustu ár-
um. Byggingarþörf Reykjavíkur hefur
heldur ekki á annan hátt verið fullnægt,
á síðustu árum. Pað hefur leitt til þess,
að þrátt fyrir það, þó bannað sé með
landslögum að byggja kjallaraíbúðir,
hefur þeim fjölgað, sem orðið hafa að
sætta sig við kjallaraíbúðir fyrir okur-
verð. Hér í Reykjavík býr fjöldi fátæks
fólks í húsnæði, sem ekki eru hæf.legir
mannabústaðir. Við þá sorgarsögu er
rétt að bæta þeirri hörmulegu athuga-
sernd, að víðast á landinu er ástandið
í þessum efnum enn verra.
Þó að fullyrt sé, að við Islendingar
höfum ekki efni á að búa í ófuilnægj-
andi húsakynnum, er ekki þar með sagt,
að við höfum efni á því heldur að búa
í mannabústöðum. Það gæti verið sve
slæmt, að við hefðum, hvorki efni á að
lifa eða, deyja. En þá er það vissulega
oikkur sjálfum að kenna: óduglegum, ein-
staklingum og óþroskuðu þjóðfélagi.
Okkar land er nógu auðugt af lífsskil-
yrðum, ef við höfum dug til að nota
okkur þau og nóga glöggskyggni til aó
sjá, hvað eru virkileg lífsgæði. En flest.u
af okkar alþýðufólki eru búin þau kjör,
að það verður að hafn,a fánýtum og jafn-
vel skaðlegum, nautnumí fyrir þá miklu
varanlegu nautn að búa í góðum ibúð-
um. Og það verður að láta sér skiljast
Brynjólfur Biarnasoii:
Til hvers sameioumst
við á götuimi
1. maí 1938?
Á hverju ári fylkir verkalýðurinn liði
á götunni 1. maí til þess að bera fram
þær kröfur, sem á hverjum tíma eru
mest aðkallandi nauðsynjamál stéttar-
innar.
Þetta er í fyrsta skipti s;ðan 1930,
að allur verkalýður Reykjavíkur geng-
ur í einhuga fylkingu um göturnar —
að undanskildum nokkrum klofnings-
mönnumi, sem hafa orðið viðskila við
stéttina og skera s,ig út úr.
Hverjar eru nú aðalkröfur hins sam-
einaða verkalýðs á þcssum sögulega
degi?
Þær eru:
1. Auk'n atvinna.
2. Engin. vinnnlöggjöf, sem skerðir
réttindi verkalýðshreyfingarinnar.
3. Eimng alþýðurmar.
— og skilja til hlítar — að það fær auk-
inn rétt til að fá kröfum sínum á hend-
ur þjóðfélagi sínu fullnægt, ef það sýn-
ir, að það kann að hafna því fánýta fyr-
ir hið varanlega.
Það er sjálfsagðasta krafa alls verka-
fólks á hendur þjcðfélaginu, að það fái
— hver einn einasti verkamaður og
verkakona — skilyrði til að búa í manna-
bústöðum,. Og þá kröfu á verkafólkið að
styðja með því að sýna það — hver einn
einasti verkamaður og verkakona — að
því sé krafan fyllsta alvara. Því að kröf-
unni verður að fullnægja og það fljótt.
Arnór Sigwrjónsson.