Sameining alþýðunnar - 01.05.1938, Qupperneq 11

Sameining alþýövmnar !)
Gunnar M. Maguúss.:
FYRSTI DRATTUR
— SMÁSAGA
Vor í fiskiveri er í vitund minni og'
bernskuminningum einsi og viss tegund
af lykt, viss tegund af litium, og viss teg-
und af hljómum. Pað er slorþefur, salt-
fiskangan og- harðfiskilm.ur, svört fjöll,
blár sær, grænir bakkar og hlíðageir-
ar, »dýrðin, — dirrindk og »fransí
biskví votali.ng«, kríusveimur og kliður
sundfugla, Pað kom, eins og fagnaðarer-
indið sjálft, dagarnir eins og samfelld
röð a,f yndisleguml óskum manns, — og
líka uppfylling þeirra óska, andleg og
tímanleg.
Nú var vestfirzka vorið komið í fyll-
ingu sinni: Fiskiduggur siglandi á firð-
inum, Fransmenn og æfintýri á oddan-
um, biskví í hverju koti, fjörleg verzlun
á stéttum og stígum og vettlingakippur
vetrarins því nær til þurðar gengnar,
sunnangangan komin á grunnmiðin,
meira að segja, hvítgulur strokfiskurinn
kominn inn á fjörðinn sjálfan, inn á grá-
sleppumið, — og sá sæli dagur upprunn-
inn, er fylling tímans var komin og ég
lagður af stað í, fyrsta fiskiróðurinn á
ævinni.
Sá var siður, þar um slóðir, að fyrsta
dráttinn, sem maður dró úr sjó á æv-
inni, skyldi gefa til guðsþakka fátæk-
ustu og umkomulausustu mannverunni,
sem maður þekkti. Að launum fékk mað-
ur fyrirheiti um útmældan skika á
landi hamingjunnar og ævarandi réttí
indi yfir honum um tíma og eilífð.
Pegar ég sat á þóttunni í bátuum, en
faðir minn réri fram á miðin, var sál
Gunnar M. Magnúss
mín full af hugsuninni um þetta fyrir
heit, Oig hugur minn hentist frá einu
kotí til annars til þess að vega og meta
alla þá, er komið gætu til greina sem
umkomulausastir og aumastir allra. —
Ég hafði reyndar til þessa daga álitið
mig fátækastan allra, af því að ekkert
útlit var fyrir, að æðsta hugsjón mín
um þessar mundir yrði að veruleika
— sú hugsjón að eignasti páfagauk úr
gipsi, páfagauk sem gæti tíst og hneigt
höfuðið. Samt sló ég nú striki yfir þessa
hugsjón og- leit yf.ir hina aumustu, er
ég þekkti:
Par kom fram Steinn blindi, fölur og
vöðvarýr, en honum hlaut að vera borg-
ið í umsjá sveitarinnar, — þá kom Eyfi