Sameining alþýðunnar - 01.05.1938, Qupperneq 17

Sameimng alþýðwnnar
15
ur. Hann stöðvar ekki framrás sögunn-
ar, hinn þunga straum alþýðusóknar-
innar. Verklýðshreyfingin á sínar fórn-
ir og sína ósigra. En 1. maí berum við
enga kranza á leiði hinna föllnu, lield-
ur tökwm upp fána þeirra og ber-
um þá frarn fyrir nýjum kröfum til
nýrra sigra.
Að vísu er um alla Vestur-Evrópu ráð-
izt af meiri grimmd á samtök alþýðunn-
ar en dæmi eru til á síðus'tu áratug-
um. Við sjáum víða undanhald og af-
slátt, við sjáum forustu alþýðunnar
.sumstaðar guggna fyrir hræðslunni einnj
við hugsanlegan cs'gur. Menn starblína
á yfirborð|ss.igra fasismans, en vilja ekki
gera sér grein fyrir þeim undraverða
mætti og hetjuskap, sem heilar þjóðir
eins og Spánverjar og Kínverjar sýna
í vörninni gegn alþjóðasamtökum auð-
valdsins. Móti. fullkomnustu drápstækj-
um auðvaldsins, móti skriðdrekum, flug-
vélum og fallbyssum, berst alþýðan
varnartækjalitil og einangruð. Hún gerði
það í Sovétríkjunum, hún gerir það á
Spám', hún gerir það í Kína — og sigr-
ar.
Hér á íslandi er gengýð á hluta verka-
lýðsins meira en afturhaldið hefir vog-
að um áratugi. Það eru knúin fram með
ofsa lög um; gerðardóm, það á að berja
í gegn vinnulöggjöf, og er hvorttveggja
hugsað sem fjörráð við samtök alþýö-
unnar, ag það ætla að verða einu afrek
hins háa Alþingis, En ætti íslenzk al-
þýða, að láta slík vanmáttarköst aftur-
haldsins ræna sjg hugrekki og þori?
Pað er engin hætta á því, að hún geri
það. Hún svarar þessum árásuvi aud-
valdsins á einn veg: með því að marg-
efla samtök sín, með því að gera 1. maí
i ár að ennþá voldugri degi en nokkru
sinni áður, að stœrs'a samfylkingardeg-
Stein£ór_Guðmundsson:
Réttindakröfur
— menningarkröfur
1. maí, er runninn upp. Kröfudagur
verkalýðsins í ö'lum menningarlöndum.
Umi áratugi hefur vinnandi fólk í borg-
unum gengið fylktu liði um strætin og
borið fram kröfur sínar. öreigarnir hafa
þennan dag krafizt réttar síns, réttar-
ins til að njóta arðsins af eriiði sínu,
réttarins til að lifa eins og menn. Ár
eftir ár hefur brakað í, fúnum stoöum
auðvalds og yfirdrottnunar á þessum
samfylkingardegi alþýðunnar. Fet fyrir
fet hefur landvinningunum þokað áfram,
kjarabætur og viðurkenning róttinda
hafa, fengizt, smátt og smátt, unz tæp-
lega nokkur þorir að neita því upphátt,
að lífsgæðin séu allra eign, auðsins skuli
inum í sögu 1. mcá hér á\ landi. Aftur-
haldið vill gera alþýðuna hrædda. Al-
þýðan svarar vieð Irví að gera afturhald-
ið vendega skelkað 1. maí.