Sameining alþýðunnar - 01.05.1938, Síða 18

Stimuáning (dþýðwrt-na r
16
c'flaö öllum til gagns, tæknin og tækin
eigi að létta öllum lífsins byrði, en ekki
aðe’ns fáum útvöldum. Að vér nú vit-
um, hvern þátt vér eigum í að skapa
lífsins gæði, megum vér þakka samtök-
um, vinnandi stétitanna, cg þá fyrst og
fremst samstilling þeirra um kröfur sín-
ar 1. maí. Til sömu rótar má rekja það,
að í lýðfrjálsum löndum fœr nú alþýða
manna að njóta, nokkurs hluta lífsgæð-
anna og kann að meta, þau.
En þar sem lengst er komið að fá
kjörin bættog réttindin viðUrkennd, þar
Vakha nýjár kröfut, ný barátta fyrir
nýjum sigfum. Þegar frumStæðustu
kröfum lífsins er fullnægtj vaknar fyröt
fýrir alvöru brennandi íönguh til að
sigra sjálfan sig, mannast, menntast,
vaxa að vizku og þekkingu, vaxa að fé-
lagslegu mannvit', læra að njóta lífs-
gæðanna til þroskunar samtáðinni, til
nytsemdar fyrir framtíðina. Pegar
verkalýðsstéttin er farin að skynja þá
dýrð, sem mannlííið hefur upp á að
bjóða, sé því lifað af viti og lögmál þess
ekki að vettugi virt, þá opnast ný út-
sýn. Nokkurra aura kauphækkun og lít-
ilfjörleg stytting vinnutímans hættir að
vera lokatakmark, hvorttveggja verður
kærkomið, já ómissandi meðal til að
auka manngildið, þroska vitsmunina,
hvessa viljann. Einnig á þessu sviði eru
kröfur fram að bera, sigurs að leita. Og
vér finnum brátt, að einungis með sam-
stilltum kröftum fæst einnig þeirn kröf-
um fullnægt, fyrir þessum sigrum vei'ð-
umi vér lí.ka að berjast í þéttri fylkingu.
En vér beinum þessum kröfum í aðra
átt en fyrr. Vér heimtum ekki mannvit
oss til handa af drottinvcldum kapital-
ismans. Einn og einn höfum vér brotizt
þeirra þyrnum stráðu menntiabraut cg'
lært það fyrst og' fremst, að þessi leið
er hvorki fjöldanum fær, né veitir það,
sem hann vantar. Til sjálfra vor verð-
um vér að segja hver og' einn: »Aflaðu
þér mienntunar«. Til forystuliðbins í sam-
tökum vorum verðum vér aðsegja: »Lát-
ið oss í té tæki tál að menntast«. Þegar
þetia tvennt er fengið, vilji sjálfra vor,
rötiull og ósveigjanlegur, og örugg hand-
leiðsla, þá skal það sarnast, að sama afl -
ið, sem alþýðan hefur hingað til beitt
í sigUrsælli baráttu sinni, á eftir aú
reynast sigursælt, einnig í þessari menn-
ihgarbaráttu, sem nú stendur fyrir dyr-
Uirii
fs^fenzkur verkalýðuf þékkir enhþá
sáralítið tii þessarar menningarbaráttu,
Hagsmunabaráttan gengur fyrir öílu hjá
css ennþá, verklýðssamtökin ung og
kreppan búin að taka sér fast aðsetur
í viðskiptalífinu og atvinnurekstrinum.
Það er því allt mót á, að vér fáum ekki
undan því ekizt, að hefja menningar-
baráttuna, þótt ófullnægt sé mörgum
sjálfsögðustu kröfumi um bætt kjör. Ná-
grannaþjóðir vorar geta látið í té dýr-
mæta reynslu í þessum efnum. Þær
hafa um nokkurt árabil starfrækt verk-
lýðsháskóla og kvöldskóla, haldið uppi
óteljandi námskeiðum, fyrirlestrum og
bókaútgáfu, stofnað til ferðalaga, list-
fræðslu, bókasafna, myndasýninga, Oig
síðast, en ekki sízt, lag't grundvöll að
víðáttumiklu sjálfsnámi í leshringum.
Jafnaðarmannafélag Reykjavíkur hef-
ur þessa dagana í, fórum sínum kvik-
mynd, sem sýnir starf og stefnu fræðslu-
sambandsi verkalýðsins í Danmörku.
Næstu daga mun meðlimium ýmsra fé-
laga gefast kostur á að sjá þessa mynd.
Hún sýnir að vísu, hvílíkir eftirbátar
vér erum í tí.mjabærri verklýðsmenning'-
En látum það nú vera eina af heitstreng-
ingum vorum þennan 1. miaí, máske að-