Almanak um/fyrir árið 1900-1905 - 01.01.1901, Blaðsíða 35

llann ræktaði garðinn, og rudcli sin'n s’kug,
lia?an rei'i til fiskjaí, — og söng og liló
En enskir. þófetust oi þekkja mann.
isein þvílika atorku sýncM og hann,
— Að laglegn hiád liann hjó.
En svo kora þar fár í bæ og borg,
«em brcjddi' yfír læraðið trcga og scrg;
það kom og fál (írims — í ketið hans inn ■—
Svo konuna missti1 h&nn og di’cnginn siinu
En enskir sSgðnst ei séð haía inann,
er soknuðar beygt kefði níeir. cn hana,
því tíðum var tárvot fcans kina.
I garðinum tók hann grafir tvœi\
aneð, ,gleymdu-iuér-ci“ hann skreytti þær,
Er sól rann til viðar hann settist, þar,
•og sár var sá karmur, er kjartað hans baiv
Enenskir þóttust ei þekkja marm,
sem þögulii væri «g gætnariken hann,
Því varkár niaður hann va.r.
Og gmnnar hans buðu'’ honum 'betri kjðr, —■
þeir buðu Íionuin þangað, sem meira var fjðr—-■
þá benti hann graflrnar grænar á,
og gat þess, að seint mundi' hann liVerfa þeim frá-
En ensktr þóttust ei þekkja mann,
sem þolmeiri’ og tryggari væri, en hailn;
þeir vel kváðust vita hans þrá,