Almanak um/fyrir árið 1900-1905 - 01.01.1901, Blaðsíða 38

Þá (Trcjg fyrír sóín iTimmbláEt skýv
þá díitnfiaði samstnndis húsinu í-
i’i'á sfeýinu díimna) fa>m dauðnrm þá
cófc dvöK þar við rúmið sem nueriir lá
og'hjartað var enn ekki hætt að slá.
„O feiiiki, byrg nsígr í faðmi þér,
,,og flyttu mig þangað- sem neinn mig sérr
,,ég þreytt er að lifa, en fullan fríð
,,mér finnst að ég eigi mér brjóet þftt viðr
„því liér erég einmana öllum fjær,
„sem tinni ég fyr, og roinn vintir kier
,,er langt langt í burtu, nú lífið má
,,ei ijósgeisla framar á veg mínn strá,
„því frægð íöín er liröpuð liún féll með mér,
„já, i'rægð mín er brotin scm sjálf ég er
,r á Iíkam og sálir, 6, lífið mftt
„ínig langar að skiljast við tálið þítt.“
Þá rofaði' í skýin og skýmu brá
*en? skjótast þar yfír sem mærin tfe
og hjartað var enn ekki luett að slá.
Svo gæjast frairt níyndir í myrkrí sád
sá minningaleikur, sení þó er tfil,
þi keniur íVam æskán með urtaði glans;
er eins og að bjóða fram nýjan dánis,
og þá vaknar löngun til lífsins ný,
þá lifna lijarfanu vonír í.