Afturelding - 01.06.1949, Síða 6

AFTURELDING
sál mín þráði, og ég varð ekki fyrir vonbrigðum. Hef-
ur nokkur orðið fyrir vonbrigðum, sem í trú tekur á
móti undranáð Guðs í Jesú Kristi? Munið þið eftir að
hafa heyrt um nokkurn slíkan? Minnist þið nokkurs,
sem á dauðastund sá eftir að hafa tekið á móti hjálp-
ræði Jesú Krists? Ég held við munum ekki eftir neinurn
og við munum ekki heldur eiga eftir að heyra slíkt.
Það var í samkomusal Hvítasunnufólks í Reykjavík.
Sunnudagskvöld í október 1948. Salurinn þéttsetinr. fólki
á öllum aldri, körlum og konum. Samkoman var að
enda. Boðskapur um synd og um kærleiksríka náð Guðs
hafði hljómað í söng og ræðum. Guðs Andi hafði líka
starfað þarna, og knúði á sérstakan hátt á hjarta mitt.
„Tefðu ekki lengur. Taktu sporið til Jesú nú,“ hvíslaði
hann undurmilt í hjarta mínu. Og Guði sé lof, að undir
þessum kringumstæðum og á þessum stað, gafst ég Jesú
Kristi. Það var þarna, sem ég upplifði undrið mikla:
fullvissuna um eilíft líf og fyrirgefningu synda minna.
Á sömu stundu hvarf tóbakslöngun frá mér, og margar
fleiri illar venjur. Á þessum stað var ég nokkru síðar
skírður, samkvæmt boði Drottins, og eftir mjög lalandi
leiðbeiningum, er ég fékk frá orði Guðs.
Kæru vinir mínir! Ég vildi að þið gætuð lesið í þessu
bréfi eitthvað, sem bendi ykkur á frelsandi náð Guðs í
Jesú Kristi. Ég vildi geta letrað það óafmáanlega í hjörtu
ykkar, að frelsisverk Guðs fyrir mennina er fullkomnað.
Guð bíður eftir ykkur. Hann væntir þess að þið þiggið
hjálpræði hans.
Má ég að lokum snúa mér til þín sem einstaklings?
Ert þú búinn að gera þér ljóst, hvað við liggur ef þú
vilt ekki gefast Kristi? Samkvæmt orði Guðs, er það eilífð
í myrkri, guðvana eilífð. Guðs Andi er ef til vill búinn
að kalla þig lengi, eins og mig. „Sjá, nú er mjög hag-
kvæm tíð, sjá, nú er hjálpræðisdagur.“ II. Ko:. 6,2.
Taktu Guðs orð og lestu. Gerðu þér ljóst, að Jesús bíð-
ur, og réttir út höndina, einmilt til að bjarga J>ér. Viltu
gefa þig honum nú og lifa með honum alla eilífð? Eða
velur þú hina guðvana eilífð? Valið er þitt. Guð gefi
ykkur öllum náð til að velja Jesúm.
Tryggvi Eiríksson.
Leiðrétting.
í greininni „Aðventisminn", í siðasta tölublaði Aftureldingar,
urðu tvær prentvillur. I öðrum dálki, í 17. línu, stendur svo:
Hið fyrsta hvíldardagshelgihald finnum við í II. Mós. 12 og 16,
um og eftir burtförina af Egyptalandi, um það bil 1500 árum
eftir að Adam var skapaður. Á aS vera: 2500 árum ejtir aS Adam
var skapaSur. Neðar í sama dálki stendur: á fyrsta hluta þriðju
aldar. Á aS vera: á fyrsta hluta jjórSu aldar.
38
GENGIÐ A LEIÐI
Þú inntir eitt sinn, vinur,
hvort eirS mín vœri ei þrotin,
að liggja svona sjúlcur
með sœrðan vœng og brotinn,
að vona á Guð! það vœri,
sem vetrar-svikablotinn,
íhlaupsskotin.
En áður en orð ég sagði
á burtu varstu þotinn.
Þáð sama kvöldið saztu
í salarkynnum Jínum,
og vínið vall á skálum,
en vindlar í silfurskrínum.
Þá skurjaði þig ein skálin,
er skall að jingri þínum,
það fylgir vínum.
Þáð leikur margur lengi
með lánið í höndum sínum.
En fyrr en sjö áð sœvi
sólir voru runnar,
beygur fór um brjóst þitt,
blésu upp sársins munnar.
En lœkna ráð og raddir
reyndust vizkugrunnar,
sprungnir brunnar. '
Svo lástu lík á börum
og leiðið nokkru sunnar.
/ gœr ég gekk að lágu,
grónu moldarleiði,
og grein þar gróðursetti
af grœnurn skógarmeiði.
Mér hryggð var djúp í hjarta,
hryggð um slrönd og eiði,
grös grétu á heiði.
Þáð rökkvar oft í runni
með runnu œviskeiði.
Ná heill að heilsu sit ég
og handlcik snjáðu blöðin,
því Biblían, bókin mesta,
var braut, er fennti tröðin.
í raunum sízt mig sveikstu,
Guðs son, við djúpu vöðin
og deigluböðin.
Því kýs ég þér að þjóna,
það er œðsta kvöðin. A. E.