Afturelding - 01.06.1949, Page 11

AFTURELDING
Undraverðar laekningar í Ameríku
ÞEKKT KONA í Fíladelfíusöfnuðinum í Osló, sem nú
dvelur í Los Angeles, skrilar heim:
Eg hef verið á tveimur síðustu samkomunura, sem
Freeman hélt hér í Los Angeles. Aldrei heiöi ég getað
hugsaö mér, aö ég yrði vitni að slíku, sem raun varö á.
Freeman er Hvitasunnumaöur, ööja ára, og hefur lækn-
ingagafuna sem náöargjof. bjálíur helur hann læknazt
at alvariegum sjuKuomum á guodomlegan hatt — og
hefur fengiö margar vitranir.
bamkoman í gær, 1. leur. 1949, var haldin í samkomu-
húsi, sem rumar um 9000 manns. Samkomusalurinn var
fullur hálfri klukkustund áöur en sainkoman átti að
byrja. Og það eitt aö sjá slíkan skara saman satnaöan var
unuur. Par gat að líta menn og konur af alls konar
þjóoflokkum og kynölenaingum.
A risastórum ræðupalli eöa leiksviði, stóð ræðustóll-
inn. Umtivertis hann var þettskipað af veiku fólki í hjóla-
stolum og börum, og þar að auki nokkrir prédikarar og
bræour. AÖ óðru leyti voru sjuklingar á öllum aldri
dreiiöir innan um hinn mikla manngrua, sem var saman
kominn.
1 byrjun var mikið sungið, bæði einsöngvar og fér-
söngvar (kvartett). Því næst bar Freeman fram persónu-
legan vitnisburð. Hann sagði, að þeir, sem leituðu heil-
brigði, ættu fyrst að leita Jesú, sem frelsara síns Síðan
bauo hann syndurum að leita frelsis, og þeir komu íram
hundruöum saman og gengu inn í bænaherbergi við hlið
ræðupallsins.
Þar á eltir byrjaði hann að biðja fyrir sjúkum. Fyrst
bað hann alla þá, er vantaði bragð eða ilman, að koma
fram. Þeir voru ekki fáir. Hann lagði hendur yfir þá
og skipaði sjúkdómunum út í Jesú natni. Því næst reyndi
hann þá, lét þá bragða eða lykta af einhverju. Við sáum
að þeir drupu liöfði og brostu samþykkjandi. Sumir
grétu af gleði, aðrir voru yfir sig hrifnir, en meiri hluti
þeirra gengu rólegir og ánægðir til sæta sinna. í byrjun
bað trúboðinn alla samkomugesti að sýna ró og stillingu
og minnti á, að staðurinn, sem við stæðum á, væri heil-
agur.
Eftir þetta bað hann hina mállausu og blindu að
koma fram, og þeir stóðu í þyrpingu, eins margir og rúm
var fyrir — fleiri hundruð — beggja vegna ræðustóls-
ins. Enn gekk hann fram, á sama hátt og áður, og það
var lirífandi að sjá svipbrigði þeirra, sem læknuðust.
Það leit svo út, sem Guð snerti hvern einasta einn. Hina
blindu reyndi hann þannig, að hann hélt upp hönd sinni
og stundum aðeins tveim fingrum, og þeir svöruðu með
nákvæmni. Við hina mállausu talaði hann, bæði frá
lilið og einnig fyrir aftan þá og bað þá hafa eftir t. d.
þetta: Þökk Jesús, liallelúja, Dýrð sé Drottni, o. s. frv.
Ólýsanleg lirifning greip áhorfendurna í livert skipti,
sem undur skeði, og oft klöppuðu menn saman lófum frá
sér numdir.
Þessu næst segir Freeman: — Látið nú börnin koma.
Börnin komu fram á öllum aldri, svört, gul og hvít.
Lítil stúlka, fædd blind, var borin fram á örmum móð-
ur sinnar. Hún opnaði augun og sá í fyrsta skipti —
tók viðbragð móti ljósinu. Við heyrðum undrunaróp
þeirra, sem næst stóðu. Því næst sneri Freeman sér að
lítilli ljóshærðri stúlku í fangi föður síns. Hún var
heyrnarlaus. Hann lagið hendur sínar á eyru hennar og
rak sjúkdóminn út í Jesú nafni. Hún var reynd og undrið
hafði skeð. Hinn hamingjusami ungi faðir þrýsti barn-
inu að sér og hvarf í mannhafið. Þannig skeði undur
eftir undur. Eftir því sem á leið, varð Freeman að taka
sér styttri líma með hvern og einn. Þeir gengu framhjá
honum og um leið þrýsti liann hönd þeirra og bað stutta
bæn. Það voru menn með alls konar sjúkdóma. Fieeman
sat og hinir sjúku gengu stöðugt framhjá honum. Sagt
var að um 4000 manns hefðu gengið framhjá ræðupall-
inum, og samt voru þúsundir, sem ekki komust að. Þar
sátu þeir í ruggustólum og lágu á börum, og var ekki
hægt að komast yfir að biðja fyrir þeim. Einnig voru
þar menn með hækjur. Freeman stóð á fætur og bað
fyrir nokkrum þeirra, sem lágu á börunum, Þeir stóðu á
fætur, einnig margir, sem sátu í hjólastólunum sínum
læknuðust, og aðrir vörpuðu frá sér hækjunum. Eins
og áður er sagt, náðist ekki yfir að biðja fyrir nærri
öllum.
Að siðustu hvatti Freeman alla til að þrengja sér nær
Guði — því að brátt mundi Jesús koma til að sækja sína
útvöldu. Tíminn hér á eftir væri mjög stuttur, og hann
áleit, að áður en tvö ár væru liðin, mundu tímarnir
vera mjög breyttir í Ameríku. Samkoman stóð yfir frá
kl. 7 til rúmlega 12 um kvöldið.
Þýtt úr „Korsets Seier.“
43