Barnablaðið - 15.02.1902, Blaðsíða 5
BARNABLAÐID.
helzt til dinit og kalt,
aftur bjart og hlýtt við Jesú hjarta.
Og þú unga þjóð,
elsku börnin góð,
sjá í austri sólin Ijómar hreina.
Sælu sólar til
sækið líf og yl;
yður skal það enginn framar meina.
Og þú uppheims sól
yfir jarðarból
breið þú enn þá bjarta arma þtna.
Skín þú alla á,
einkum börnin smá;
lát þeim æ þitt Ijósið blessað skína.
(Biblíuljóð — Vald. Briem).
—
SKÓGBJ ÖBS.
Þýtt.
(Framh.).
rengurinn sagði honum frá æfin-
týri sínu, en 'þagði þó um hvað
illa stjúpi hans hefði farið með
hann.
— „Eg sé að þú ert góður drengur",
sagði herramaðurinn. „Viltu að eg setji
þúsund ríkisdali (tvö þúsund krónur) íbank-
ann handa þér, og gefi þér skriflega við-
urkenningu, að þú eigir þá?“
Jú, með það var Björn vel ánægður.
En hvað átti hann að gera með allan þann
auð? Hann þakkaði herramanninum fyr-
ir, og fór svo aftur til skipstjórans síns,
og sagði honum fréttirnar. Skipstjórinn
smábrosti ogsagði:— „Nú, nú Skógbjörn,
nú ert þú orðinn svo ríkur, að þú þarft
ekki að eiga ilt á sjónum. Nú getur þú
verið latur, og lifaðafkökum í mörg ár".
— „Nei, eg þakka fyrir, svo heimsk-
ur er eg ekki“, — svaraði Björn. „Nú
ætla eg að vinna duglega og læra sjó-
mensku, þá get eg eftir nokkur ár orðið
undirstýrimaðnr og svo stýrimaður".
— „Og svo skipstjóri?" —
— „Já, og svo skipstjóri", — sagði
Björn, og roðnaði sjálfur yfir þessari ótta-
legu virðingargirni í sér. — „Eg ætla að
verja peningunum til að læra sjómanna-
fræði, og þegar eg liefi eignast sjalfur skip,
þá ætla eg að sigla til Raumu og sækja
hana mömmu'.
— „ Það er rétt, Skógbjörn", sagði
skipstjórinn, „haltu áfram þessa leið, þá
mun guð hjalpa þér".
Og Björn hélt afram eins og dugleg-
ur drengur. Fyrsta arið var hann létta-
sveinn; hann stækkaði nú óðum, og fór
að verða herðabreiður og sjómannslegur
á velli; svo varð hann matreiðslusveinn,
svo undirstýrimaður og seinast stýrimað-
ur. Hann sigldi kringum allan heiminn,
og þoldi bæði skin og skúr. En ætíð var
hann glaður og kátur. Tvo vetur iærði
hann sjómannafræði, bæði stærðfræði og
landafræði, síðan tók hann próf með lof-
legum vitnisburði, og varð svo skipstjóri.
Hann var ráðvandur, siðferðisgóður og
áreiðanlegur, og honum gekk alt vel, sem
hann tók sér fyrir, og eftir nokkur ár
hafði hann eignast sjálfur skip, sem hann
kallaði „Birnuna".
*Einn góðan veðurdag bar þaðtil ný-
lundu i Raumu, sem vakti mikla eftirtekt
bæjarmanna. Ókunnugt skip sigldi þar
inn á höfnina, og þess líki hafði þar ekki
fyrri sést. ÖU siglutré og rár vóru gulli
búnar, svo þær ljómuðu í sólskininu, eins
og þær væru af gulli. Afturstafninn var