Barnablaðið - 15.02.1902, Blaðsíða 7

barnablaðið.
5
Gullberg'. Hann var settur í dálitla körfu
út á Nílána og fékk samt að 'lifa og verða
mikill niaður. Vitið þið ekl<i að öldurnar
hlýða guðs'vilja? Það hjalpar ekkert, að
ljúga að guði. Hvað hafið þið gert af
Skógbirni Iitla?“
Og, nú var úti um þá feðgana, Gullberg
og Mósép, þeir þektu nú Skógbjörn aftur,
samvizkan ásakaði þá, og þeir féllu styn-
jandi á knén og báðu Björn fyrirgefningar,
þeir skyldu aldrei gera þetta oftar.
Skógbjörn, sem nú var orðinn að
ströngum skipstjóra, lét þá andvarpa og
stynja stundarkorn, en síðan sagði hann með
tárin í augunum: „Stattu upp stjúpi minn !
Stattu upp Mósep ! Eg hefi ekki koniið
til að launa gæðsku guðs við mig með því
að vera sjálfur harðbrjósta. Nei, eg vil ekki
kæra ykkur, öllu skal vera gleymt. Gefðu
mér hana móður mína aftur, þá skulum
við verða aftur góðir vinii 1«
Sko, þetta var nú eins og hagl og
sólskin í sömu andránni. Gul'iberg fanst
éins og stórum steini væri velt af brjósti
sér, og himinblaa nefið hans varð aftur
blóðrautt. Mósep lézt fara að grata, þótt
ékki gæti hann kreist faeitt tár út úr sér,
og laug því til í gleði sirini. að aldrei hefði
sér þótt eins . ænt um neinn og hann Skóg-
björn.
Nú urðu þeir allir samferða til aurn-
ingja frú Gullberg, sem heima sat. og eng-
inn getur lýst því, hvað hún varð bá.glöð.
Hún hafði nú í fimtan ar syt'gt htla aum-
ingja Skógbjörn sinn, og heimti hann nú
aftur heilan úr hélju svo stóran, sterkan
og mannvænlegan eins og duglegasta sjó-
mann, Nú hafði hann orðio að manni, eins
og hún hafði spáð forðum.
Nú fyrst þóltist Skógbjörn vera orð-
inn hamingju-maður, þegar hann var bú-
inn að fá móður sína til sín aftur. Hann
keypti handa sér og henni fallega jörð,
skamt frá, þangað fiuttu þau og lifðu þar
glöð óg ánægð heilt ár, en „Birnan" lá
fyrir akkerum á höfninni.
En bráðuni kom önnur lagleg birna
þangað á heimilið. Því einn góðan veð-
urdag varð Björn skipstjóri skotinn í lag-
legri, fátækri og duglegri stúlku, sem knipl-
aði allra fingervustu blúndur, sem búnar
voru til í Raumu, og henni kvæntist hann.
Þegar hann hafði verið um stund heima,
langaði hann aftur á sjóinn. Ilann sigldi
því Birnunni sinni á stað, en nú fór hann
ekki kringum allan hnöttinn, því honum
leið nú betur heima. Hann fór venjulega
í maí og kom aftur í nóvember, cn nú var
móðir hans ekki ein heima, svo nú kom
hann með margar jólagjafir handa konunni
sinni, móður sinni og börnutn sínum. Það
vaf skemtilegra að dansa með þeim í kring-
um jólátréð enn að sitja einn í litla bátnum
úti á Alandshafinu um nóttina forðum daga.
Þetta fór nú alt eins og átti að vera.
En Gúllberg og Mósep hefðu heldur viljað
að Skógbjörn hefði aldrei komist úr litla
bátnum aftur. Þeir öfunduðu hann afallri
hans hamingju, og voru nótt og dag að
bollaleggja, hvernig þeir ættu að verða eins
ríkit' og hann. Hann hafði sagt þeitn
frá draumnum. sínum, þegar honum þótti
draummaðurinn segja: „Þrjá hluti, þrjá
hluti", áður enn hann fann mahognískrín-
ið á skipinu, sem var að farast. Þetta
hugsuðu þeir nú um og héldu það vera
galdur. „En svona gætum við nú líka
Qrðið ríkiit", héldu þeir.