Barnablaðið - 15.02.1902, Blaðsíða 10

8
BARNABLAÐIÐ,
„Tjöruslettunni þeirri arna. Skamm-
astu þín ekki að bjarga ekki lieldur hinni
dýrmætu skinnvöru".
„Eg gerði það líka'1.
„O, var það nokkuð af gráu skinn-
unum ?“
„Já, það var grátt, það hleypur hér
á gólfinu á sínum eiginfótum". Og skips-
kötturinn setti upp kryppuna og- malaði
framan í gamla húsbónda sinn.
„Æ, þorskurinn þinn", æpti faðir hans,
og barði spanskreyrnum unr bakhlutann á
Mósep. Og spanskreyrinn dansaði, kött-
urinn blés og Mósep æpti hástöfum. En
Skógbjörn heyrði ekki ti! hans. Hann
sat nú heima hja scr. og var að kenna 1
krökkunum sínum að kiifra upp á bakið á
scr, eins og það væri reiði á stóru skipi.
Líkamsæfingar.
Sá, sem gefur sér ekki tíma til líkamsæfinga,
nnin sjálfsagt mega gefa sér tíma til þess að
verða veikur.
Líkamsœjingar auka Kkamlegt afl, og veita
líkamanum mótstöðuafl gegn sjúkdömunum.
L.íkamsœjingar eru það samafyrir Kkamann
og andleg þroskun er fyrir sálina; þær þroska
og fullkomna manninn.
HeiWrigditr og síerkttr líkamier grundvöllur
undir allri gæfu hér t Kfi. Líkamsæfingar gera
okkur færa um að eignast þetta hvorttveggja.
Málmurinn rydga'r, þegarhann er ekki notað-
ur; Kkamiun veiklast Kka, þegar þann er ekki
hreyfður.
Sá maður, sem kemst ekki til að hirða um
heilsu sína, hann er eins og verkmaður, sem ekki
kemst til að hirða um verkiærin sín.
. L e i k i r.
Höggormshlaup. Allir leikendurnir
halda í aðra hendina hver á öðrum, svo þeir
mynda hring, og foringinn, sem er höggorms-
höfuðið, hleypur fyrstur í ótal króka og hugð-
ur í allar áttir, en hinir fara á eftir, án
þess þó að rjúfa hringinn. Loks nemur for-
inginn staðar og kallar: Vefstu saman! Þá
hleypur allur hringurinn í kringum foringjann,
þangað til þeir standa. allir þétt t hóp, og for-
ingirjii innstur í-hringnum. Þá brýst íoring-
inn út undir hendjnni á hinum, og nú teygir
höggormurinn aftur úr sér, með því að hver
leikandi hleypur út undir höndinni á hinum.
Takthlaup. Þeir sem leika, standa t
tveimur samhliða röðum hver fyrir aftan annan,
og leggja hendurnar upj) á axlirnar hver á
öðrum. Svo telur foringinn : »Einn, tveir, þrír«,
og hlaupa þá bnðar raðirnar á stað og telja
altaf: »einn, tveir þrír«. • E’n þegar talið ér
»þrír<., þá standa allir á sama fætinum. Vanda-
samt er við leikinn, að halda taktinum, og
verður því foringinn að telja vel hátt oggreini-
lega meðan hlaupið er.
(íaldrar. Galdramaðurinn spyr, hvort
nokktir geti látið sjö jafnptöra kotktappa synda
í einum hóp í vatnsfati, ' svo það verði
að sjá eins og stjarna. Þegar ýmsir hafa nú
reynt að leika þessa fþrótt, þá kemur galdra-
maðurinn oklmr, setur tappana alla ( hó]> á
endann upp á borð, eins og harn ætlar að
láta þá vera í skálinni og setur þá alla sam-
an f einum hóp á endahn ofan í fatið. Þá
munu þeir allir fara á stað sainferða í hóp,
standandi upp á endann, • eins og heil sveit
af hermönnum. En ef eínn og einn tappi
eru settir ofan f vatn.í einu, þá leggjast þeir
jafnan flatir ofan á yfirborð þess.
__1______ ■ " -y
Útgefandi: Bi íet Bjarnhéðinsdóttir.
Glasgow-prentsmiðjan.