Muninn - 06.03.1940, Blaðsíða 4

4
Fljótt á litid mestti virdast svo, ad
menn hefdu ekki mikla áneegju af þessu
sparkx. En af hverju gera þeir 'þa.ð þá?
Jú, á dar.sgólfinu geta strákur og stelpa
talad saman, án þess ad noklcurrar vand-
lætingar .kenni hjá ödrumo Og þau geta
þar lagt vangeuaa saman og dansad alla
nóttina i þeim stellingum,- því ad engum
finnst neitt vid þad ad athuga, fyrst
þad er á dansgólfinu« Sansinn er
þannig einskonar n‘fríhöfn,í fyrir þá,
sem flýja vílja almannaróminn.
Mer tekur nú ad leid&st setan og geng
til einnar ungfrúarinnar og býd henni í
dansinn. Skömmu sídar berast hinir
bjódandi hljómar skólabjöllunnar til
eyrna dansfólksins. Dansinum er lokid.
Fólkid tínist út úr salnum. Þeir djörf-
ustu af pilt'un-om bjóda meyjunum fylgd
sína og vernd heim, en samt svo lítid
beri á, og bída eftirvæntingarfullir
eftir svari, sem vid skulum vona, ad hafi
verid jákveett,, En adra brestur kjarkt'ÍAT'"
Þeir reyna ad vinna aftur sjálfstraust
sitt med þvx ad senda hinum hædnisglós-
ur, en innst inni bera þeir þó fyrir
þeim djúpa virdingu. Úti tindra etjöm-
urnar, og máninn brosir hálfu meira, af
þvx ad hann sá einhver tvö kyssast á af-
viknum stad.
D.
HVAS ERTU STÓR ?
UNDIRHEIMAÓDUR.
Bekkjarbragur IV. bekkjar
M. A. Lesid á kaffikvöldi
10,. febrúar 1940.
Margt er á seydi
í Menntaskólans höll,
höfdingjar og kappar
hasla þar völl.
Þar vantar ekki vizku
eda vakandi merm,
og fagrar, kátar konur
koma þangad enn.
En ef þú vilt sjá fólk,
sem af ödru fólki ber,
barbararnir á hsedunum
bregdast munu þér.
En kostina er ad finna
í kjallajr&Qg,.^-^—
'ím'^rprr^ági ‘
um árdegisbil.

Afburda-fólkid
finnst þarna enn.
Nóg er þar um konur
og kveriholla menn.
Víst fesrdu ad heyra
þar vísinda mál,
þvf þarna er allt svo höfdinglegt
og hálærd hver sál.
Litlu bornunum er kennt
ad svara þessari spux-ningu med því ad
rétta upp höndina. ,sSvona stór'1 segja
þau og teygja úr handleggnum eftir meetti,
mjög hreykin af því, hvad þau geta og
hve þau eru ákaflega stór.
Fullordna fólkid brosir ad einfeldn-
ingunum, þvf þad getur svo mikid og er
svo stórt,.
En hvad er þad stórt? Ef þú spyrd-
ir þad ad því, myndi þad líklega bergd-
ast álíka vid og ef þú gordir, gælur og
tæpitxmgu framan í þad eins og lítil
böra. Líklega spyrdu ekki beinlínis,
heldur rædur svörin af því, sem þad ger-
ir.
Hó l hó I Uppgerdarbros - uppgerdar-
hlátur. Uppgerdarsamúd - uppgerdárgrátui:
öfund - baknag - tortryggni - getsakir.
óordheldni - ósannsögli. Spark í lítil-
magna. Xnídsla - Silkisokkar á kámugum,
frostbólgnum Þorrafótum.
- - - Jú ? jú ! Vid skulum ekki nefna
fleira, En ef þú skyldir nú samt spyrja
blátt áfram, þá mundu þó, ad þú mátt
aldrei, hvernig sem hugsanir þfnar falla,
snúa spurningunni vid og segja: MHvad
ertu lftill?"
Hvorki börn né fullordnir geta svar-
ad því. Þeim hefir aldrei verid kennt
ad mæla stærd sína á þann veg„
Ko K.
Fjórda bekk A.
muntu fyrst opna á gátt,
af latínu innblæstri
er andlit hvert blátt.
Út úr öllum munnum
heyrist ónáttúru baul,
- latneskar beygingar,
lærdra manna gaul.
líóg er þarna af elju
og námslöngun sönn,
en grettur er hann gamli Mikki
og glottir vid tönn.
Med tignarsvip er Brynleifur
og tungan fullkomnud,
hann vakir yfir öllu
sem undirheimagud.
‘íW:ttr%'ilí er Halldór þar
og hoppar til og frá,
gladur eins og gamli ódinn
Gxinnlödu hjá.
Þarna er Magnús Torfason,
tigulegur mjög,
allir verda ad beygja sig
undir hans lög.
Sjá, þar er Helgi,
sem .síldarskip yid narfst,
og Kristján Karlsson þrumar
med karlmann'legri raust.
Sálmaskáld í bekknum
er Baldursson mest,
og þarna er hann Jóseph,
sem þeklcir nú flest.